Skoro przypisano mnie do Pana... Cóż, wypadałoby przedstawić trochę tą osobistość.
PAN (gr. Πάν Pán, łac. Pan, Faun, Faunus)
Starożytny grecki bożek Pan (jego rzymskim odpowiednikiem był bóg Faunus), początkowo był tylko opiekunem pasterzy i ich trzody. Później wiązano go z płodnością i Naturą jako taką, bez moralnego podziału na dobro i zło. W istocie może on więc zarówno tworzyć, jak i siać zniszczenie.
Syn Hermesa i nimfy Dryope (lub według innych legend Hermesa i Penelopy, żony Ulissesa), urodził się z nogami i rogami kozła. Gdy matka porzuciła go po urodzeniu, przerażona jego straszliwym wyglądem, ojciec Hermes zabrał go ze sobą na Olimp, nadając mu w ten sposób boskość.
Jednak Pan nie polubił Olimpu, ponieważ inni bogowie szydzili z jego brzydoty. Wolał żyć głęboko w lasach Arkadii, razem z satyrami, nimfami i innymi bóstwami Natury.
Pojęcie "fletnia Pana" pochodzi z legendy o nimfie Syrinks, w której Pan był zakochany. Aby uniknąć jego zalotów, nimfa zmieniła się w krzak róży. Wściekły bóg ściął roślinę i z jej gałęzi zrobił instrument muzyczny zwany fletnią Pana.
Swoją złą reputację Pan zawdzięczał nieznośnemu charakterowi. Nienawidził być budzony ze snu - wstawał wtedy wściekły i wydawał z siebie przerażający krzyk, wzbudzając strach lub "panikę" w sercach ludzi. Ukazywał się też bez ostrzeżenia niczego nie podejrzewającym śmiertelnikom, nie na żarty ich przerażając.
Legendarny był też seksualny apetyt Pana: obiektami jego pożądania stawały się nimfy, boginie, a nawet satyrzy.
Owa reputacja, w połączeniu z przerażającym wyglądem, przyczyniła się niewątpliwie do demonizowania Pana przez chrześcijan w czasach Średniowiecza. W swojej nieustającej walce z pogańską kulturą i tradycjami przypisywali mu oni cechy Szatana.
Faun jest jedynym bogiem, który doświadczył śmierci. Jego odejście może być interpretowane symbolicznie: jako cykl pór roku, przejście od lata, poprzez jesień, aż do zimy.
PAN (gr. Πάν Pán, łac. Pan, Faun, Faunus)
Starożytny grecki bożek Pan (jego rzymskim odpowiednikiem był bóg Faunus), początkowo był tylko opiekunem pasterzy i ich trzody. Później wiązano go z płodnością i Naturą jako taką, bez moralnego podziału na dobro i zło. W istocie może on więc zarówno tworzyć, jak i siać zniszczenie.
Syn Hermesa i nimfy Dryope (lub według innych legend Hermesa i Penelopy, żony Ulissesa), urodził się z nogami i rogami kozła. Gdy matka porzuciła go po urodzeniu, przerażona jego straszliwym wyglądem, ojciec Hermes zabrał go ze sobą na Olimp, nadając mu w ten sposób boskość.
Jednak Pan nie polubił Olimpu, ponieważ inni bogowie szydzili z jego brzydoty. Wolał żyć głęboko w lasach Arkadii, razem z satyrami, nimfami i innymi bóstwami Natury.
Pojęcie "fletnia Pana" pochodzi z legendy o nimfie Syrinks, w której Pan był zakochany. Aby uniknąć jego zalotów, nimfa zmieniła się w krzak róży. Wściekły bóg ściął roślinę i z jej gałęzi zrobił instrument muzyczny zwany fletnią Pana.
Swoją złą reputację Pan zawdzięczał nieznośnemu charakterowi. Nienawidził być budzony ze snu - wstawał wtedy wściekły i wydawał z siebie przerażający krzyk, wzbudzając strach lub "panikę" w sercach ludzi. Ukazywał się też bez ostrzeżenia niczego nie podejrzewającym śmiertelnikom, nie na żarty ich przerażając.
Legendarny był też seksualny apetyt Pana: obiektami jego pożądania stawały się nimfy, boginie, a nawet satyrzy.
Owa reputacja, w połączeniu z przerażającym wyglądem, przyczyniła się niewątpliwie do demonizowania Pana przez chrześcijan w czasach Średniowiecza. W swojej nieustającej walce z pogańską kulturą i tradycjami przypisywali mu oni cechy Szatana.
Faun jest jedynym bogiem, który doświadczył śmierci. Jego odejście może być interpretowane symbolicznie: jako cykl pór roku, przejście od lata, poprzez jesień, aż do zimy.
wikipedia; źródło 2