ParaMythology

Pełna wersja: Mitologia i historia wampirów
Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Kliknij tutaj, by zobaczyć wersję z pełnym formatowaniem.
Głęboko zakorzenione w baśniach i ludowych opowiadaniach są istoty określane jako wampiry. Wspomnienia o nich znajdziemy w historiach wielu krajów. Począwszy od Chin, Indii, Niemiec aż po Meksyk. Wampir jako uosobienie naszych najskrytszych lęków, istota o silnym teologicznym, filozoficznym i psychologicznym znaczeniu.

[Obrazek: 250px-Smile_at_night.jpg]


Mezopotamia

Tutaj w wampirologii ważną rolę odgrywa Lilith. Początkowo miała być pierwszą żoną Adama, odmówiła jednak posłuszeństwa i opuściła raj. Inna historia mówi o tym, że została wygnana. Następnie Lilith trafiła na zachodnią pustynię, gdzie obcowała z duchami elementarnymi i piaskowymi demonami. Dopiero później Bóg dał Adamowi nową żonę - Ewę.

Afryka

W wierze tubylczej plemienia Aschanti istniał wampir o imieniu Asasabonsam, który ma ludzką postać i żyje w lasach.
W miejscach, gdzie szeroko rozprzestrzenione jest voodoo, istnieje potężna tradycja. Wampir jest powiązany z praktykami magicznymi. Na przykład w Granadzie nazywa się go Loograroo. Początkowo miały to być kobiety, które zajmowały się praktykami magicznymi. Nocą wędrowali pod postacią kuli ognia i tak zdobywali krew swoich ofiar.

Arabia

Muzułmanie nazywają wampirów ghulami. Są natury kobiecej. Wędrują po cmentarzach, atakują ofiarę i ją zjadają. Za dnia mają być całkiem normalnymi sprzątaczkami.

Grecja

Tutaj Laimę zalicza się do najstarszych stworzeń wampirycznych. Dawniej była bardzo piękną kobietą i do tego uwodzicielską. Jednak po tym jak straciła swoje dzieci stała się wściekła i ślubowała zemstę na wszystkich ludziach.
Stringala, też kobieta, miał być wampirem (czy też wampirzycą), który specjalizuje się na krwi dziecięcej. Z ciemności napadała jako duch nocy na zagubione dzieci.
Najbardziej znany z imienia wśród wampirów był Vrykolakas. Jako nieumarły nie różnił się wiele postacią od człowieka i umiał przybierać postać zwierząt. Nie polował tylko w nocy. Kreteńczycy znają go jako Kathakanas.

Indie

Pisasha - dobiera się do skremowanych cząstek i czyni zło.
Bhuta - duchy ludzi, które zmarły dziwną i nienaturalną śmiercią np. samobójstwo bądź egzekucja. Odżywiają się odchodami i wnętrznościami, które znajdą w rozkładających się ciałach. Mieszkali nie daleko miejsc, gdzie palono na stosach, potrafiły się zamieniać w sowy i nietoperze.
Rakshasa - grasują w krematoriach, gdzie palono cenne zwłoki. Mają długie, groźne pazury, które są przefarbowane na granatowo, a czasami na zielono i żółto. Nocą wędrują w poszukiwaniu krwi dzieci i noworodków. Nie oszczędzają nawet kobiet w ciąży.
Vetala - jest wampirycznym demonem ze zdolnościami półboga. Przejmuje on kontrolę nad ciałem, które na swój sposób wskrzesza, aby później wypić z niego krew.
Churel - jest kobiecym wampirem, kobietą, która zmarła w czasie swojego rozwiązania bądź menstruacji. Pojawia się jako przepiękna i uwodzicielska dziewczyna.

Europa Wschodnia

Żaden inny teren na świecie nie jest tak silnie związany z wampirami na Wschodnia Europa. W mitologiach z tych terenów istnieją setki historii o nich. Do nich możemy zaliczyć: Świętowita - czarnego boga, Kukuthi, Lugat, Vorkolaka, Obour, Mahr itd. Tutaj też istniała wiara w to, że wampir mógł rekturować, poruszać się w świetle dziennym, a nawet prowadzić życie człowieka - jeśli udało mu się przez 32 lata ukrywać swoją tożsamość.

Chiny

Przypuszcza się, że Chiny są kolebką wampiryzmu. Około roku 600 przed Chrystusem miał tam czynić zło niejaki Chaing-Shih. On także posiadał zdolność zmieniania się w zwierzęta.

Rzym

Nazywa się go Strix. W Rzymie wampir jest czarownicą, która nocą występuje pod postacią sowy i atakuje dzieci, aby z szyi wyssać im krew. Wiele metod używano, aby je zniszczyć. Karol Wielki uchwalił ustawę, w której zabronił palenia czarownic i obdzierania ich ze skóry. Były to praktyki niszczące wampiry, obdzieranie uznawano za rodzaj terapii.

Anglia i Niemcy

W Anglii pierwsze wzmianki o wampirach pojawiły się od koniec XII stulecia. W Niemczech około roku 1337 odnotowano wiele przypadków powrócenia zmarłych do życia. Na Śląsku od dawna była wiara w powracających zmarłych. Dlatego z grobów często dochodziło żucie i bicie.

Dla tych co mają zamiar mi powiedzieć, że Śląsk jest w Polsce - pamiętajcie, że ta kraina długo była we władaniu Niemiec, a opisuję tutaj dawne czasy, w których zapoczątkowała się wiara w wampiry.
Co do Samego słowa Wampir Wywodzi się ono ze słowiańskiego wąpierz. Wiele krajów zapożyczyło owe słowo Happy Jak i samą podstawę .
słowiański wąpierz trafił do kultury angielskiej pod nazwą "vampyre", spopularyzowaną przez powieść Brama Stokera Dracula z 1897 roku, ukazującą diaboliczną działalność hrabiego Draculi, rodem z Transylwanii a także wcześniejsze powieści Giaur George’a Byrona z 1813 i The Vampyre Johna Williama Polidoriego z 1819). Wraz z kulturą masową powrócił do nas jako "wampir".
w życiu nie słyszałem, żeby Świętowit był wampirem, bądź jako tako z nimi bezpośrednio powiązany. "Do nich możemy zaliczyć: Świętowita - czarnego boga, Kukuthi, Lugat,..." niezbyt rozumiem czy zaliczasz go tu jako boga powiedzmy na wzór Hadesa? czy innego mieszkającego, bądź powiązanego z kraina zmarłych? Nie cierpię Wikipedii i uważam, że kłamie, ale proszę, całkiem nieźle tutaj napisali o Świętowidzie ( nie wiem jak to poprawnie odmienić?): http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99towit . Pozdrawiam, i to jedyna rzecz do jakiej mogłem się przyczepić, reszta jest ok (chyba?), przynajmniej dla mnie Mruga2 .