06.02.2011, 16:16
Atena jest boginią mądrości. Przyszła na świat w dziwny sposób. Jest kilka wersji, najpopularniejszą jest ta, w której Zeusa rozbolała głowa i wezwał Hefajstosa by ten toporem rozciął czaszkę Zeusowi. Gdy bóg kowali uczynił polecenie Zeusa wyskoczyła mu z głowy Atena w pełnej zbroi. Była najukochańszą córką Zeusa. Stawiał ją wysoko na radzie bogów i cenił sobie jej zdanie, nawet pozwalał używać jej potężnej broni - piorunu. Była surową i niedostępną dziewicą. Miała olbrzymią postawę, olbrzymiej siły i niezłomny hart. Do głowy jej nie przyszła myśl o miłości i o małżeństwie. Zajmowała się wszystkim i wszystko ją zajmowało. Wynalazczyni wielu pożytecznych rzeczy, a filozofowie uważali ją za swoją patronkę. Gałąź z poświęconego jej drzewa oliwnego stała się symbolem zgody między zwaśnionymi. Ateńczycy widzieli w swojej bogini idealne uosobienie samych Aten i najdoskonalszy wyraz wszystkich cnót ateńskich. Dawano jej rozmaite przydomki ze względu na jej rozliczne zajęcia. Zwano ją Ergane, czyli Pracownicą, Polias - czyli Patronką Miast, Promachos czyli Panią Zastępów; Pallas czyli Panną, jak to imię objaśnia geograf grecki Strabon, mówiąc: „urodziwą i świetnego rodu pannę zowie się u Hellenów: pallas".
![[Obrazek: 80999028.jpg]](http://img5.imageshack.us/img5/8286/80999028.jpg)
Lecz najmilsza była dla niej nazwa Partenos - Dziewica. Atenie - Dziewicy zbudowano w Atenach świątynię, Partenon, której wspaniałe ruiny do dziś się zachowały. W świątyni był posąg Ateny, roboty Fidiasza, równie kosztowny jak jego Zeus olimpijski: cały ze złota i kości słoniowej, wysoki na dwanaście metrów. Bogini stała opierając się lewą ręką na tarczy, spod której wychylał się wąż, a w prawej dłoni trzymała skrzydlatą boginię zwycięstwa, Nike. Na głowie miała hełm ozdobny, a ubrana była w długą szatę opadającą do stóp w poważnych fałdach. Była to postać pełna szlachetności, siły i majestatu, tak jak ją widzimy w licznych zachowanych posągach. Ptakiem poświęconym Atenie była sowa, do dziś symbol wiedzy i mądrości. Mając w dostępie wszystkie miasta Greckie najbardziej ukochała to, które wzięło nazwę od jej imienia. W Atenach znajdowały się jej najwspanialsze świątynie i tam też odbywały się najhuczniejsze święta bogini. Ateńczycy obchodzili od niepamiętnych czasów, w porze żniw, z początkiem sierpnia, Panatenaje. Były one pierwotnie świętem chłopskim, aż król Pizystrat (VI wiek przed n. e.) uczynił z nich naczelną uroczystość ateńską, sprawianą co cztery lata z wielką wystawnością. W czasie Panatenajów odbywały się wyścigi na wozach, zapasy atletów i koncerty muzyczno-wokalne. Ze wszystkich stron zjeżdżali się artyści i występowali w Odeonie, wielkim gmachu koncertowym, u stóp skały Akropolis. Zwycięzcy otrzymywali pewną ilość oliwy wyciskanej ze świętych oliwek Ateny i przechowywanej w malowanych dzbanach. W ostatnim, dziewiątym dniu Wielkich Panatenajów odbywały się w Zatoce Salamińskiej wyścigi żeglarskie. W blaskach sierpniowego słońca uwijały się roje łodzi i drobnych stateczków. Na słabym wietrze furkotały żagle mieniąc się wszystkimi barwami. Piękne święto zamykano obrazem, pozostającym na długo w pamięci - radosną wizją lazurowego morza, złotego słońca i cichego, pogodnego błękitu - nieba.
Lecz najmilsza była dla niej nazwa Partenos - Dziewica. Atenie - Dziewicy zbudowano w Atenach świątynię, Partenon, której wspaniałe ruiny do dziś się zachowały. W świątyni był posąg Ateny, roboty Fidiasza, równie kosztowny jak jego Zeus olimpijski: cały ze złota i kości słoniowej, wysoki na dwanaście metrów. Bogini stała opierając się lewą ręką na tarczy, spod której wychylał się wąż, a w prawej dłoni trzymała skrzydlatą boginię zwycięstwa, Nike. Na głowie miała hełm ozdobny, a ubrana była w długą szatę opadającą do stóp w poważnych fałdach. Była to postać pełna szlachetności, siły i majestatu, tak jak ją widzimy w licznych zachowanych posągach. Ptakiem poświęconym Atenie była sowa, do dziś symbol wiedzy i mądrości. Mając w dostępie wszystkie miasta Greckie najbardziej ukochała to, które wzięło nazwę od jej imienia. W Atenach znajdowały się jej najwspanialsze świątynie i tam też odbywały się najhuczniejsze święta bogini. Ateńczycy obchodzili od niepamiętnych czasów, w porze żniw, z początkiem sierpnia, Panatenaje. Były one pierwotnie świętem chłopskim, aż król Pizystrat (VI wiek przed n. e.) uczynił z nich naczelną uroczystość ateńską, sprawianą co cztery lata z wielką wystawnością. W czasie Panatenajów odbywały się wyścigi na wozach, zapasy atletów i koncerty muzyczno-wokalne. Ze wszystkich stron zjeżdżali się artyści i występowali w Odeonie, wielkim gmachu koncertowym, u stóp skały Akropolis. Zwycięzcy otrzymywali pewną ilość oliwy wyciskanej ze świętych oliwek Ateny i przechowywanej w malowanych dzbanach. W ostatnim, dziewiątym dniu Wielkich Panatenajów odbywały się w Zatoce Salamińskiej wyścigi żeglarskie. W blaskach sierpniowego słońca uwijały się roje łodzi i drobnych stateczków. Na słabym wietrze furkotały żagle mieniąc się wszystkimi barwami. Piękne święto zamykano obrazem, pozostającym na długo w pamięci - radosną wizją lazurowego morza, złotego słońca i cichego, pogodnego błękitu - nieba.