ParaMythology

Zigurat - wielkie, schodowe tarasy kamiennej, mezopotamskiej świątyni - są dla Mezopotamii symbolem tak ważnym, jak dla Egiptu Wielki Sfinks i piramidy w Gizie. Te ogromne budowle dominowały nad krajobrazem, wznosząc się warstwa po warstwie ponad miastem. Gdy ściany świątyni zawalały się pod wpływem czasu, trzęsienia ziemi, powodzi czy pożaru - gruzu nie usuwano. Pozostałości starej budowli tworzyły podstawię nowej. Stąd ziguraty stawały się coraz wyższe i wyższe, wynosząc kapłanów i arystokrację coraz bliżej nieba, ponad zwykłych ludzi i ich domy z suszonej na słońcu cegły.


Zigurat pokrywano cennym kamieniem, a jego wnętrza malowano i bogato ozdabiano - w ten sposób powstawało świadectwo zamożności świątyni i królewskiego dworu. Szerokie, zewnętrzne schody stanowiły platformę dla okolicznościowych procesji i ceremonii religijnych. Boskie istoty schodziły z niebios na szczyt ziguratu. Właśnie tam, we wspaniałym pomieszczeniu świątynnym, znajdowało się się królewskie łoże małżeńskie władcy i jego bogini. Ich zaślubiny łączyły niebo i ziemię ze sobą oraz ustanawiały boskie prawa króla.

Dogrzebałem się w różnych źródłach, że ziguraty pełniły też role obserwatoriów astronomicznych i pracowni alchemicznych, spotkałem się teorią, że produkowano tam nawet złoto monoatomowe, kiedyś znane jako "eliksir życia"!! Pozdrawiam

przypomina mi ta budowla na rycinie budowle asteckie i inków.