21.11.2010, 23:18
Także imiona bogów azteckich miały znaczenie symboliczne: Tezcatlipoca
znaczy „lustro dymiące” – był bogiem Wielkiej Niedźwiedzicy, ciemnego nieba, czarnoksiężników. Imię Huitzilopochtili („koliber z południa”) - sugerowało, że zmarły wojownik odradzał się w postaci kolibra na południu (które Archeologia Nowego Świata czasopismo 70 archeologiczne me hir N według dawnych Meksykanów było lewą stroną świata). Quetzalcoatl – był wężem pokrytym piórami quetzala, ale także „drogocennym bliźniakiem”, wskazującym na to, że gwiazda poranna i gwiazda wieczorna są w istocie tą samą, czyli gwiazdą Wenus. Rano reprezentuje ją Quetzalcoatl, wieczorem jego bliźniak – Xolotl. Nie tylko imiona bogów miały ukryty sens. Oni sami symbolizowali siły przyrody i występowali pod różnymi przebraniami. Na przykład Quetzalcoatl – wąż uskrzydlony – był jednocześnie bogiem wiatru – Ehecatlem – zachodzącym słońcem i gwiazdą poranną, a kiedy udawał się na wędrówkę podziemną – przybierał postać psa. Coatlicue – bogini ziemi – występująca także pod nazwą
Cihuacoatl („kobieta wąż” lub „żeńska część istoty ludzkiej”) lub jako bogini Tlazolteotl (bogini rozkoszy cielesnych, pożeraczka grzechów), była siła twórczą, a jednocześnie – niszczycielską.
Artykuł zaczerpnięty z publikacji Joanny Małochy
znaczy „lustro dymiące” – był bogiem Wielkiej Niedźwiedzicy, ciemnego nieba, czarnoksiężników. Imię Huitzilopochtili („koliber z południa”) - sugerowało, że zmarły wojownik odradzał się w postaci kolibra na południu (które Archeologia Nowego Świata czasopismo 70 archeologiczne me hir N według dawnych Meksykanów było lewą stroną świata). Quetzalcoatl – był wężem pokrytym piórami quetzala, ale także „drogocennym bliźniakiem”, wskazującym na to, że gwiazda poranna i gwiazda wieczorna są w istocie tą samą, czyli gwiazdą Wenus. Rano reprezentuje ją Quetzalcoatl, wieczorem jego bliźniak – Xolotl. Nie tylko imiona bogów miały ukryty sens. Oni sami symbolizowali siły przyrody i występowali pod różnymi przebraniami. Na przykład Quetzalcoatl – wąż uskrzydlony – był jednocześnie bogiem wiatru – Ehecatlem – zachodzącym słońcem i gwiazdą poranną, a kiedy udawał się na wędrówkę podziemną – przybierał postać psa. Coatlicue – bogini ziemi – występująca także pod nazwą
Cihuacoatl („kobieta wąż” lub „żeńska część istoty ludzkiej”) lub jako bogini Tlazolteotl (bogini rozkoszy cielesnych, pożeraczka grzechów), była siła twórczą, a jednocześnie – niszczycielską.
Artykuł zaczerpnięty z publikacji Joanny Małochy