Artemis

[Marcelo]

Artemis to bliźniacza siostra Apollina. Nie miała zamiaru kiedykolwiek wychodzić za mąż i do końca została dziewicą jak Atena. Była królową lasu. Czczono ją na Peloponezie jako bogini płodu i śmierci zarazem. Poświęcone jej były źródła, rzeki i moczary, a imię jej sławiono i wśród uprawnych żniw w dolinach i wśród lasów na wyniosłościach Tajgetu. Użyczała błogosławieństwa roślinom, zwierzętom i dzieciom, które jej polecano. Była oparciem dla rodzących kobiet wspomagając je. W Sparcie corocznie przed jej ołtarzem ćwiczono chłopców, tak żeby krew tryskała na posąg bogini. Była to pamiątka jeszcze z tych czasów, kiedy Artemidzie, jako bogini śmierci, składano krwawe ofiary z ludzi. Mieszkańcy Taurydy (dzisiejszego Krymu) prawdopodobnie w czasach historycznych zabijali jej w ofierze schwytanych na wybrzeżu cudzoziemców. Podobnie jak Apollo była dobrą i miłościwą boginią. Modlono się do niej o zdrowie dla bliskich osób. Na jej pachnących ołtarzach dziewice składały pukle włosów, a panny młode w dzień ślubu ofiarowywały jej zabawki dziecinne. Artemidę przedstawiano jako łowczynię w krótkiej, niedbale przepasanej sukience. Nogi i ręce miała bez odzienia, na plechach kołczan z strzałami i w ręce łuk. W włosach błyszczy jej diadem w kształcie półksiężyca.

W Efezie natomiast, na wybrzeżu Azji Mniejszej, stała świątynia pod wezwaniem Artemidy, którą tam przedstawiano zupełnie inaczej: jako matkę wszego stworzenia, o stu piersiach. Nie była to Artemida, lecz bóstwo azjatyckie, które kult Grecki tam mieszkający przejął od sąsiadów i przemianował nazwę rodzimą. W Atenach, w Epidauros i na wyspie Delos nosiła Artemis przydomek Hekate (W dal godząca).