20.03.2012, 19:37
Bóstwo związane z miastem Asjut w Górnym Egipcie, w czasach grecko-rzymskich przemianowanym na Lycopolis (Miasto Wilków). Podobnie jak Anubis (z którym często jest mylony) Wepwawet przedstawiany był jako mężczyzna z głową wilka lub szakala, a jeszcze częściej jako wilk (stąd grecka nazwa miasta). Imię Wepwawet oznacza „otwierający bramę” – bóstwo to miało prowadzić duszę zmarłych przez krainę Duat, czyli rejon zaświatów podobny do chrześcijańskiego czyśćca. Wepwawet uważany był za gwałtownika. Być może uosabiał on cechy faraona lub kilku faraonów Starego Państwa, którzy życzyli sobie, by przypisywano im cechy wilka. Z tego powodu bóg ten nazywany był czasem „obrońcą królów” i kojarzony z wojną. Tablica znaleziona na półwyspie Synaj głosi, że Wepwawet „otworzył bramę” do „wielkiego zwycięstwa” przed Sechemchetem (władcą za czasów trzeciej Dynastii), co sugeruje, że faraon ów bił się dzielnie (niczym wilk). Na swoich wizerunkach Wepwawet ubrany jest jak do bitwy i trzyma łuk lub maczugę, co ma świadczyć o jego walecznej naturze. Niekiedy przedstawiany jest z maczugą króla Narmera, który panował w
XXXI w.p.n.e. Świadczy to o długiej historii kultu Wepwaweta. Później, kiedy kiedy bóstwo zasymilowało się z nowszym panteonem egipskim, przedstawiano go jako syna Anubisa (być może ze względu na ich wizualne podobieństwo), choć według niektórych źródeł Wepwawet miał być raczej synem boga Seta.
XXXI w.p.n.e. Świadczy to o długiej historii kultu Wepwaweta. Później, kiedy kiedy bóstwo zasymilowało się z nowszym panteonem egipskim, przedstawiano go jako syna Anubisa (być może ze względu na ich wizualne podobieństwo), choć według niektórych źródeł Wepwawet miał być raczej synem boga Seta.