12.06.2012, 22:11
Więc kontynuując temat Lucyfera jako pierwszego z upadłych za sprawom paru nicków na forum poszukiwałem informacji o reszcie Zbuntowanych 
W celu dalszych informacji odsyłam do poszukiwań na Forum
Chóry hierarchii anielskiej według Pseudo-Dionizego Areopagity i Tomasza z Akwinu
Serafy
Abaddon Tutaj opis Enocha
Asmodeusz lub Asmodeus (także Azmodan) – demon, upadły anioł znany głównie z biblijnej Księgi Tobiasza. Poza tym wzmianki o nim spotyka się w demonologii i w niektórych legendach talmudycznych, do których trafił prawdopodobnie z zoroastrianizmu w czasie, gdy terytoria Żydów przeszły w ręce perskich Achemenidów. Przed upadkiem przynależał do Chóru Serafinów. Według MacGregora Mathersa Asmodeusz jest kazirodczym dzieckiem Tubal-Kaina i jego siostry Naami.
Astaroth – w tradycji okultystycznej, dwudziesty dziewiąty duch Goecji. Demon znany również pod imionami Ashtaroth, Astarot i Asteroth. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi oraz Dysk Salomona (magiczny pierścień), który w tym przypadku powinien być zrobiony ze srebra i musi bezustannie dotykać twarzy maga, by ochronić go przed śmierdzącym oddechem demona. Najlepszym dniem na jego przywołanie jest środa, między godziną dziesiątą a jedenastą w nocy.
Jest on potężnym i silnym księciem Zachodniego piekła. Rozporządza 40 legionami duchów. Upadły anioł należący do kręgu Serafów. Jego asystentami są demony: Amon, Pruslas, Barbatos i Rashaverak. Uważa się go za skarbnika mrocznego imperium. Czczony był przez Filistynów i mieszkańców Sydonu. Jego biblijnym pierwowzorem była Astarte - fenicka bogini pożądania, zmysłowości i wojny, odpowiednik babilońskiej Isztar. Wymieniany jest wśród siedmiu książąt piekieł, którzy odwiedzili Fausta.
Wierzy się, że udziela odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, potrafi odkryć każdą tajemnicę. Gdy dostanie rozkaz, opowiada o upadku swoim (twierdzi, że został niesłusznie ukarany) jak i innych duchów oraz o grzechu i stworzeniu świata. Uczy wszystkich nauk wyzwolonych, zapewnia przychylność wielkich panów.
Modlitwa do św. Bartłomieja ma chronić przed wpływami tego złego ducha
Przedstawiany jest jako szpetny anioł z podwójnymi smoczymi skrzydłami (ręce i stopy), z koroną na głowie, trzymający żmiję w jednej ręce i dosiadający wilka, psa lub bestię piekielną przypominającą smoka, a według angielskiej tradycji jako wąż o barwnym, ceglastoczerwonym ogonem, dwóch żółtych, silnych i krótkich nogach, biało-żółtawym brzuchu, rudobrązowej szyi i ostrym kolcu podobnym do jeża.
Lewiatan (hebr. לִוְיָתָן, Livyatan, jid. Lewjosn) – legendarny potwór morski, wspominany w kilku miejscach w Starym Testamencie.
Słowo "lewiatan" używane jest także na określenie dużego zwierzęcia morskiego. W literaturze nowożytnej (np. w Moby Dicku Hermana Melville'a), odnosi się często do wielorybów. We współczesnym języku hebrajskim oznacza po prostu wieloryba.
Samael, Anioł Śmierci (Samaël, Samiel, Siegel, Satan, Satanael, Samuel, Sammael) – anioł śmierci: dostarczyciel wyroków śmierci ale i powstrzymujący egzekucję (por. akeda), kontrowersyjny anioł, oskarżyciel, uwodziciel, duch zniszczenia.
Szemhazaj Semyazza (Semjaza, Shemyaza, Samyaza, Shemhazai, Szemhazaj, Szemchazaj, Szamazja, Simchazi, Amezjarak) – upadły anioł w tradycji judaistycznej i chrześcijańskiej.
Pierwotnie przed buntem przeciw Bogu najpotężniejszy anioł w niebie, był Serafinem. Po upadku został wodzem upadłych aniołów. Etymologia słowa „Semyazza”, to „Imię potęgi” (szem – hebr. imię, aza – siła, moc). Według legendy Szemhazaj wraz z Azaelem zstąpił z nieba na ziemię, aby spółkować z ludzkimi kobietami. Jednej z kobiet o imieniu Istar podał "pełne imię Boga". Mimo okazania skruchy do tej pory, wisi głową w dół między ziemią, a niebem i jest widoczny jako gwiazdozbiór Oriona. W Zoharze Szemhazaj pojął za żonę jedną z córek Adama i Ewy i spłodził z nią synów – Hiwa i Hija, a w innej wersji legendy Hija i Hamija. George Gordon Byron w Niebo i ziemi nazywa go Samiasa (polski przekład). W Księdze Henocha jest list Henocha do anioła Szamazja i jego współtowarzyszy. Według Moïse Schwab w Vocabulaire de l'Angélologie Szemhazaj i Azael to jeden i ten sam anioł.
Szatan (hebr. שטן satan – oskarżyciel; arab.الشيطان Szejtan – przeciwnik, złe moce) – w chrześcijaństwie i islamie jest to jeden z aniołów, który zbuntował się przeciwko Bogu i pociągnął do buntu inne anioły, główny sprawca zła na świecie. Niekiedy bywa utożsamiany z Lucyferem. Najczęściej uważany jest za najwyższego rangą demona, przywódcę wszystkich złych duchów. Inne imiona Szatana to: Mastema, Gadriel, Satanael, Samaël, Samiel, Siegel, Satan, anioł Edomu. W tradycji rabinicznej nosi on przydomek "szpetny".
Cheruby
Balberyt-( Baalberyt, Balberyt, Berit, Beal, Elberyt) niegdyś książę chóru cherubinów, obecnie piekielny arcykapłan i mistrz ceremonii nakłaniający do bluźnierstwa i morderstwa oraz poświadczający pakty między ludźmi a diabłami.
Belzebub, (hebr. בעל זבוב Ba‘al Zebûb, Ba‘al Zəbûb Ba‘al Zəvûv, arab. بعل الذباب, gr. Βεελζεβούλ – dosł.: pan much i komarów, popularnie: władca much) to semickie imię demona, wodza demonów. Pojawia się ono w Ewangelii wg Łukasza, w opisie sytuacji, gdy Żydzi (faryzeusze i uczeni) oskarżają Jezusa, że "mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy" (Łk 11, 15). Bywał także nazywany karmazynowym królem.
Prawdopodobnie, imię Belzebub pochodzi od jednego z imion boga Baala: Baal-Zebul (sem. pan podziemia lub pan podziemnych wód). Pierwotnie był kananejskim bóstwem opiekuńczym miasta Akkron (Ekron). Bóstwo to rywalizowało z kultem boga Jahwe, dlatego też Żydzi starali się zdyskredytować Baal-Zebula (pana podziemi), przekręcając jego imię na Baal-Zevuv (pan much) lub Beel-Zebul (pan odchodów).
W późniejszej literaturze Belzebub stał się synonimem diabła. Uważany jest w okultyzmie oraz w demonologii chrześcijańskiej za strażnika bram piekielnych. Utożsamiany również z Szatanem – pierwszym upadłym aniołem. Według rang piekielnych ma być "przybocznym generałem piekła". Przedstawiany jako demon (w tej postaci posiada wiele wizerunków) albo mucha.
Berith – w tradycji okultystycznej, dwudziesty ósmy duch Goecji. Znany jest również pod imionami Beryt, Beherith, Balberith, Betralh, Vetralh, Beal, Beale, Beall, Berithi, Bofr, Bofri, Bofrim, Bofry, Bolfri, Bolfrim i Bolfry. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi oraz Dysk Salomona, który w tym przypadku powinien być zrobiony ze srebra, który musi znajdować się na środkowym palcu lewej ręki i bezustannie dotykać twarzy maga, by ochronić go przed ognistym oddechem demona.
Jest on potężnym, straszliwym i wielkim księciem piekła. Włada 26 legionami demonów. Jako upadły anioł jest odpowiedzialny za morderstwa i bluźnierstwa przeciw Bogu. Należał do grupy aniołów znanej jako Cheruby. Autor Petit Albert uważa go za chochlika. Był bóstwem Sychemitów. Niektórzy badacze utożsamiają go z Dianą, Ateną oraz z Berithem z Sanchoniaton.
Udziela prawdziwych odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Posługuje się czystym i subtelnym głosem. Gdy nie odpowiada na pytania jest wielkim kłamcą i łgarzem. Przekształci każdy metal w złoto. Obdarza godnościami. Sprawia, że głos śpiewaka staje się jasny i czysty.
Demonolodzy z XVI wieku uważali, że jego moc największa jest w czerwcu. Chronić przed jego mocą ma modlitwa do św. Barnaby.
Jest przedstawiany jako młody żołnierz w czerwonym mundurze i ze złotą koroną na głowie, dosiadający czerwonego konia. Według niektórych demonologów posiada czerwoną skórę.
Lauwjasz- IDK
Lucyfer także Lucyper -Opis Enocha
Marou – upadły anioł, demon, przed upadkiem należał do Cherubów. W procesie Urbaina Grandiera został wymieniony, jako jeden z sześciu demonów, które opętały Elizabeth Blanchard.
Uzjel ("moc Boża") – jeden z najważniejszych aniołów angelologii rabinackiej; należy do chóru cherubinów oraz chóru cnót (którego według części źródeł jest wodzem).
W Księdze Razjela Uzjel jest jednym z siedmiu aniołów stojących przed tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad czterema wiatrami.
W Raju utraconym (IV, 995-999) Uzjel jest "zastępcą Gabriela", którego archanioł wysyła na zwiady do południowej części Raju.
Z kolei w kabale i targumach Onkelosa i Jonatana Uzjel jest duchem upadłym, jednym z aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi i spłodzili z nimi gigantów. Jest także piątą z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
W angielskim przekładzie Veritas Jesuitarum Libellus Uzjel został utożsamiony z Urielem.
Trony
Adramelech, Adramelek, Adar-malik (król ognia) – upadły anioł, demon i bóstwo. Utożsamiany z Anu i Molochem. Centrum kultu Adramelecha znajdowało się w mieście Sefarwaim.
Według Biblii (2 Ks. Król. 17, 31) Sefarwaici palili swoje dzieci na jego cześć. W chrześcijaństwie uznany za demona, upadłego anioła. Przed upadkiem należał do Chóru Tronów.
W tradycji okultystycznej Prezydent Demonicznego Senatu, Kanclerz Piekieł, Kawaler Orderu Muchy. Jest uznawany za ósmego z dziesięciu arcydemonów. Jest przedstawiany z głową i torsem człowieka, a resztą ciała muła lub pawia. W The History of Magic Kurta Seligmanna przedstawiany pod postacią konia. W A Dictionary of the Bible (str. 26) Philipa Schaffa jest przedstawiany jako lamassu.
W Raju utraconym Johna Miltona został strącony przez Uriela i Rafała i nazywany jest"idolem Asyryjczyków. W Mesjadzie Klopstocka jest przedstawiany jako nieprzyjaciel Boga, bardziej podstępny, pyszny i złośliwy niż Szatan.
Fokalor – w tradycji okultystycznej, czterdziesty pierwszy duch Goecji. Znany również pod imionami Focalor, Forkalor, Furkalor, Forcalor i Furcalor. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest potężnym i silnym księciem, a według Dictionnaire Infernal generałem piekła. Rozporządza 3 albo 30 legionami duchów. Należał kiedyś do Chóru Tronów. Wierzy w powrót do nieba (na siódmy tron) w przeciągu tysiąca lat.
Posiada władzę nad wodą i wiatrem. Zabija ludzi i rzuca ich w fale, przewraca okręty. Przyzywający może mu zakazać złego postępowania jednakże podporządkowuje się opornie.
Wezwany ukazuje się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa, a w niektórych wersjach sępa.
Forneus – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, markiz piekła. Znany również pod imionami Forneas, Fornus i Furnus. Rozporządza 29 legionami duchów, które pochodzą częściowo z Chóru tronów, a częściowo z Chóru aniołów. Sam Forneus przed upadkiem przynależał do tych Chórów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym piątym duchem.
Gressil-IDK
Lauwjasz-IDK
Murmur – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, książę i hrabia piekła. Znany również pod imionami Murmus, Murmuks, Murmux i Murmuur. Przed upadkiem przynależał do Chóru Aniołów i Tronów. Rozporządza 30 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym czwartym, a w Pseudomonarchii Daemonum czterdziestym duchem.
Nelchael – upadły anioł należący niegdyś do Chóru Tronów, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Według innych źródeł, upadły anioł, zajmujący się w piekle nauczaniem astronomii, matematyki i geografii.
W kabale aniołem pokrewnym Nelchaela jest Sit.
Feniks – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, markiz piekła. Znany również pod imionami Fejniks, Feneks, Phenex, Phoenix, Phoeniex i Pheynix. Rozporządza 20 legionami duchów. Przed upadkiem należał do Chóru Tronów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym siódmym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym ósmym duchem. Rzekomo wyjawił królowi Salomonowi, że po upływie 1000 albo 1200 lat ma nadzieję powrócić na siódmy tron (w niebie).
Pruflas- upadły anioł niegdyś należący do chóru tronów i chóru aniołów.
Purson – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król piekła. Znany również pod imionami Kurson i Pursan. Rozporządza 22 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest dwudziestym, a w Pseudomonarchii Daemonum jedenastym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Cnót i Tronów . Według Praktyki Tajemnej Wiedzy Magicznej jest trzecim generalnym adiunktem cesarza.
Raum – w tradycji okultystycznej, czterdziesty duch Goecji. Znany również pod imionami Raim, Raym i Räum. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi i srebra zmieszanych w równych proporcjach.
Jest wielkim hrabią piekła. Rozporządza 30 legionami duchów. Należał kiedyś do Chóru Tronów.
Kradnie skarby królewskie i dostarcza je pod wskazane miejsce. Potrafi burzyć miasta, pozbawia ludzi godności i zaszczytów. Opowiada o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Rozpala miłość między przyjaciółmi i wrogami.
Sonneillon – upadły anioł należący niegdyś do Chóru Tronów. W demonologii, demon podburzający do nienawiści, według legendy jest dzieckiem Mefistofelesa.
Wezwany, ukazuje się pod postacią kruka, aczkolwiek na rozkaz przyzywającego przyjmuje ludzką postać.
Verrine-IDK
Panowania
Balam – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król, a według Dictionnaire Infernal książę piekła. Znany również pod imionami Balaam i Balan. Rozporządza 40 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym pierwszym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym trzecim duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Potęg i Panowań.
Marchosjas – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, markiz piekła. Znany również pod imionami Marchosias, Marchocjasz i Marchocias. Rozporządza 30 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym piątym, a w Pseudomonarchii Daemonum trzydziestym pierwszym duchem. Przed upadkiem należał do Chóru panowań. Rzekomo wyjawił swemu władcy, którym był król Salomon, że "po upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na siódmy tron (w niebie)".
Nilaihah- IDK
Rosier - niegdyś niski rangą anioł chóru panowań, obecnie anioł upadły "kuszący za pomocą miłości".
Pajmon – w tradycji okultystycznej, upadły anioł, demon, król piekła i wierny sługa Lucyfera. Znany również pod imionami Paimonia, Paymon i Paimon. Rozporządza 200 legionami duchów, a w tych legionach znajdują się anioły i potęgi. Przed upadkiem należał do chóru panowań. W Sztuce Goecji jest dziewiątym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym drugim duchem.
Oeillet-IDK
Moce (cnoty)
Agares – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, książę piekła (znajduje się pod zwierzchnictwem wschodu). Znany jest również pod imionami Agreas i Aguares. Włada 31 legionami duchów. W Lemegetonie i Pseudomonarchii Daemonum jest drugim duchem. Przed upadkiem przynależał do drugiego kręgu, chóru mocy (chóru cnót). Uważany jest za demona odwagi. Rządzi wszystkimi duchami ziemskimi.
Ariel, Arael, Ariael, Uriel, Aruel (hebr. אֲרִיאֵל – lew Boży) – anioł, duch. Jest opisany w Starym Testamencie w Księdze Izajasza (29,1), oznacza Jerozolimę, miasto wzmocnione pomocą Boga.
Ach, Arielu, Arielu, miasto, gdzie obozował Dawid! Dodajcie rok do roku, święta niech biegną swym cyklem! Wówczas ucisnę Ariela, nastanie żałość i wzdychanie. Ty będziesz dla mnie jakby Arielem. (Iz 29,1)
W Starym Testamencie i innych pismach żydowskich nazwy Ariel używa się na określenie miasta Jerozolimy. Jest więc w Biblii Ariel symboliczną nazwą Jerozolimy.
Ariel występuje także jako imię anioła w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza. W "Testamencie Salomona" zwierzchnik demonów. Jest władcą wiatru.
Barbatos – w tradycji okultystycznej, upadły anioł, demon, książę, a według Dictionnaire Infernal hrabia piekła. Rozporządza 30 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest ósmym, a w Pseudomonarchii Daemonum szóstym duchem. Przed upadkiem należał do drugiego kręgu, do Chóru Cnót albo Chóru Potęg.
Barbiel – upadły anioł, książę, zwany także Baruel i Barbuel. Przed upadkiem przynależał do Chóru cnót i Chóru archaniołów. Jest uważany za anioła października, który wraz z dwudziestoma ośmioma aniołami włada dwudziestoma ośmioma pałacami Księżyca. W piekle jest jednym z siedmiu elektorów i służy pod Zafielem. Francis Barrett w The Magus utożsamia go z Barakielem.
Belial czasami zwany Beliar lub Berial, Mroczny Starzec lub Albatros (z hebrajskiego בְּלִיַּ֫עַל belijja'al, które jest połączeniem 'blj' czyli negacji i 'ja'al' oznaczającym słowo użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.
Dosłowne tłumaczenie brzmi "ten, który nie ma pana", "niegodziwiec świata", "ten, który podnosi bunt" bądź "nic niewart".
George Aaron Barton w The Origin of the Names of Angels and Demons in the Extra-Canonical Apocalyptic Literature to 100 A.D. przypuszcza, że Belial to dawna nazwa Szeolu.
Według Thomasa Francisa Glassona w Greek influence in Jewish eschatology Beliar nigdy nie był aniołem i porównuje go do Arymana, czyli niezależnego i równego Bogu przeciwnika.
Gaap – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, przywódca i prałat piekła, a według Dictionnaire Infernal król demonów południa świata i piekła. Znany również pod imionami Goap i Tap. Rozporządza 66 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym trzecim, a w Pseudomonarchii Daemonum trzydziestym szóstym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Mocy i Potęg.
Jelahiasz - IDK
Juwart-obecnie służący w Piekle były książę chóru aniołów.
Purson – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król piekła. Znany również pod imionami Kurson i Pursan. Rozporządza 22 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest dwudziestym, a w Pseudomonarchii Daemonum jedenastym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Cnót i Tronów . Według Praktyki Tajemnej Wiedzy Magicznej jest trzecim generalnym adiunktem cesarza.
Sealiasz- IDK
Senciner - IDK
Uzjel ("moc Boża") – jeden z najważniejszych aniołów angelologii rabinackiej; należy do chóru cherubinów oraz chóru cnót (którego według części źródeł jest wodzem).
W Księdze Razjela Uzjel jest jednym z siedmiu aniołów stojących przed tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad czterema wiatrami.
W Raju utraconym (IV, 995-999) Uzjel jest "zastępcą Gabriela", którego archanioł wysyła na zwiady do południowej części Raju.
Z kolei w kabale i targumach Onkelosa i Jonatana Uzjel jest duchem upadłym, jednym z aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi i spłodzili z nimi gigantów. Jest także piątą z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
W angielskim przekładzie Veritas Jesuitarum Libellus Uzjel został utożsamiony z Urielem.
Potęgi
Amy – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, przywódca (prezydent), a według Dictionnaire Infernal również książę piekła. Znany również pod imionami Awnas i Ami. Rozporządza 36 legionami duchów. Dowodzi upadłymi aniołami, które należały do Chóru Aniołów i Mocy, sam Amy przed upadkiem przynależał do tych Chórów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym ósmym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym pierwszym duchem.
Według jednej z legend miał powiedzieć królowi Salomonowi, że powróci na Siódmy Tron w Niebie za 1200 lat. Natomiast Dictionnaire Infernal podaje, że po 200 tysiącach lat. Według Johanna Weyera nigdy to nie nastąpi.
Balam – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król, a według Dictionnaire Infernal książę piekła. Znany również pod imionami Balaam i Balan. Rozporządza 40 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym pierwszym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym trzecim duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Potęg i Panowań.
Belet – w tradycji okultystycznej, upadły anioł, demon, król piekła. Znany również pod imionami Beleth, Bylet, Byleth, Bilet i Bileth. Rządzi 85, a według Dictionnaire Infernal 80 legionami duchów piekielnych. Przed upadkiem należał do drugiego kręgu, chóru potęg. Wciąż wierzy, że wróci na Siódmy Tron w niebie. W Sztuce Goecji jest trzynastym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym duchem.
Carnivean-niegdyś książę chóru potęg, obecnie demon wzywany w litaniach sabatowych i mający nakłaniać do nieokazywania miłosierdzia.
Carreau-patrz Carnivean.
Gaap – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, przywódca i prałat piekła, a według Dictionnaire Infernal król demonów południa świata i piekła. Znany również pod imionami Goap i Tap. Rozporządza 66 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym trzecim, a w Pseudomonarchii Daemonum trzydziestym szóstym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Mocy i Potęg.
Krocel – w tradycji okultystycznej, czterdziesty dziewiąty duch Goecji. Znany również pod imionami Krokel, Crokel, Crocell i Procell. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest wielkim i silnym księciem piekła. Rozporządza 48 legionami duchów. Wyznał Salomonowi, że przed upadkiem należał do Chóru Potęg.
Potrafi wydawać głośne dźwięki, np. szum spiętrzonej wody. Odnajduje gorące źródła i doprowadza wodę do wrzenia. Naucza geometrii i nauk wyzwolonych.
Wezwany, ukazuje się pod postacią anioła.
Senciner-IDK
Wual – w tradycji okultystycznej, czterdziesty siódmy duch Goecji. Znany również pod imionami Vual, Uwall, Uvall, Wowal, Voval, Wal, Wall i Vreal. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest wielkim, potężnym i silnym księciem piekła. Rozporządza 37, a według Dictionnaire Infernal 36 legionami duchów. Jest upadłym aniołem – niedyś należał do chóru potęg.
Potrafi wzbudzić miłość u kobiet. Dzieli się wiedzą o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Nawiązuje przyjaźń między przyjaciółmi i wrogami.
Wezwany, ukazuje się pod postacią wielkiego i straszliwego wielbłąda, a na rozkaz przyzywającego może przybrać ludzką postać. Posługuję się językiem egipskim (nie dość biegle) i koptyjskim (potocznie).
Księstwa
Belfegor (Baalfegor, Belfagor, Baal-Peor czyli władca szczelin lub bóg Baal z góry Phegor) – w tradycji okultystycznej, demon odkryć i znakomitych pomysłów. Uznawany przez kabalistów za upadłego anioła, który przed upadkiem przynależał do Chóru Księstw.
Jest przedstawiany pod postacią młodej dziewczyny. Pierwotnie czczony przez Moabitów na górze Phegor. Miał postać fallusa i był uznawany za boga rozpusty. Rufin z Akwilei i św. Hieronim utożsamiali go z Baal-Peorem z Księgi Liczb (25, 2-6). Collin de Plancy uważał, że Belfegor jest akredytowanym ambasadorem piekła we Francji, o tym samym wspomina Victor Hugo w Pracownikach morza. Robert E. L. Masters w Eros and evil dowodzi, iż jest odpowiednikiem hinduskiego Rutrema. Niektórzy badacze utożsamiają go z Crepitusem lub Priapem.
Obrzędy ku jego czci odbywały się na kulawym stołku, a w ofierze składano mu produkty trawienia.
Johann Weyer zauważył, że demon ten ma zawsze otwarty pysk, co związane jest z imieniem Fegor oznaczającym szczelinę – w pewnych wypadkach cześć oddawano mu w grotach, a ofiary wrzucano tam przez szczeliny.
Daniel-IDK
Imamiasz-według kabały niegdyś anioł chóru księstw i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz; w Piekle opiekun podróżników. Przywołany odpowiednim zaklęciem upokarza lub zabija nieprzyjaciół inwokanta.
Nisroch - według niektórych źródeł jest on aniołem chóru Księstw. Niegdyś bóstwo asyryjskie. W okultyzmie demon, szef kuchni Domu Książąt.
Nitael-- niegdyś anioł należący do chóru księstw i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (podobno nadal zachował tą godność). Miał się dołączyć do Szatana (Samaela) w czasie buntu w Niebie, a obecnie przebywa w Piekle sprawując władzę nad królami, cesarzami i wysokiej rangi duchownymi.
Verrier-IDK
Archaniołowie
Barbiel
Basasael - zły archanioł z "Księgi Henocha".
Olivier -niegdyś książę chóru archaniołów, demon zachęcający do okrucieństwa i chciwości.
Rimmon - (hebrajskie "ryczący" lub "wyniosły") niegdyś archanioł, obecnie demon lekarzy. Jest władcą burzy, a jego symbolem jest owoc granatu lub trójząb. Pierwotnie bóstwo z Damaszku, Akadii, Asyrii a także religii semickich.
Rumjal - w etiopskiej "Księdze Henocha" zły, upadły archanioł, jeden z dwunastu, których Samaelowi - Szatanowi udało się nakłonić do buntu.
Samsapiel (Samsawiel)
Sariel (Sarakiel)
Zagiel
Aniołowie
Junier
Juwart
Kajm – w tradycji okultystycznej, demon i zarazem upadły anioł, wielki przywódca piekła. Znany również pod imionami Kaim, Kamio, Camio i Caim. Rozporządza 30, a według Dictionnaire Infernal 300 legionami duchów. Kiedyś należał do chóru aniołów. W Lemegetonie jest pięćdziesiątym trzecim duchem.
Pruflas
Inne upadłe anioły
Adirael Agniel - w "Zoharze" czwarta z dziesięciu Sefirot Zła i Nieczystości (inaczej Gamchikot, Gog Szekla), odwrotna do świętej sefiroty Chesed - "miłość"
Ananel(Anani, Hananel, Chananel)-miał zstąpić z Nieba na górę Hermon i sprowadzić na Ziemię grzech.
Anmael- (Chnum, Azael) jeden z przywódców upadłych aniołów. Tak jak Szemhazaj, prosząc o rękę córki człowieczej, Istahar, obiecał jej wyjawić pełne Imię Boże i za to został strącony z Nieba.
Arakiba- (Arakab, Aristikifa, Artakifa); zły (upadły) anioł, który miał sprowadzić na Ziemię grzech, a obecnie pełni rolę dziesiętnika armii Samaela (Szatana).
Arakiel- ("ten, który sprawuje władzę nad Ziemią") według etiopskiej "Księgi Henocha" , jeden z dwunastu upadłych aniołów. Miał ludzi uczyć orientacji w terenie.
Araksjel- według etiopskiej "Księgi Henocha" , jeden z upadłych aniołów.
Arazjel
Ariok -(Ariuch, Orioch, Arioch, "srogi lew"); w Genesis 14,1 jest królem Ellasaru, a w legendzie żydowskiej wyznaczonym przez Boga aniołem stróżem Henocha, strzegącym jego pism. Częściej jednak pojmowany jest jako wysłannik Szatana, demon zemsty, posługujący się nią jednak tylko w stosunku do tych, którzy sami się do niej uciekają.
Armaros- (Armers, Farmaros, Abaros, Arearos) jeden ze wspomnianych w "Księdze Henocha" upadłych aniołów, uczący "odczyniania uroków".
Armen -wspomniany w "Księdze Henocha" upadły anioł.
Asael- ("ten, którego stworzył Bóg") anioł służebny Szemhazaja (obaj strąceni zostali za współżycie z córkami ludzkimi).
Asbiel-("ten, który uciekł od Boga") według "Księgi Henocha" "udzielił synom Bożym fałszywej rady i namówił ich do grzechu z córkami ludzkimi", jest zatem aniołem upadłym.
Astoret - (Aszterot, Asztoret, Isztar-Wenus) główne żeńskie bóstwo starożytnych Fenicjan, Syryjczyków i Kartagińczyków, bogini Księżyca i płodności (pierwowzór Afrodyty). W okultyźmie żeński demon kwietnia, w "Raju Utraconym" I, 509-510, upadły anioł, utożsamiany z Astarotem (według De Plancy' ego jest jego samicą, przedstawianą z głową jałówki).
Atarkulf- wódz upadłych aniołów z "Księgi Henocha".
Auza- (Oza) strącony za utrzymywanie grzesznych stosunków z córkami ludzkimi.
Azael (Azzael)Azazel (hebr. עזאזל, arab. عزازل Azazil) – upadły anioł występujący zarówno w mitologii hebrajskiej, jak i muzułmańskiej, znany również pod imionami Azael, Hazazel i Assasello. Jego imię oznacza "Bóg umacnia", a z hebrajskiego "ten, który się oddalił".
Według Maurice Bouisson Azazel był pierwotnie semickim bogiem trzód, a dopiero w późniejszym czasie został zdegradowany do rangi demona. Bernard Bamberger twierdzi, że był on pierwszym upadłym aniołem. Collin de Plancy uważa go za demona drugiego rzędu i strażnika kozich stad. Święty Ireneusz uważał, że mimo upadku jest wciąż potężnym aniołem.
Azaradel- według "Księgi Henocha" jeden z upadłych aniołów objaśniających ludziom bieg Księżyca.
Azazel- (Hazazel, "Bóg umacnia") według "Księgi Henocha" jeden z wodzów 200 upadłych aniołów, który "nauczył mężczyzn wykuwać miecze i tarcze", a kobiety "noszenia ubrań i malowania powiek". Zohar nazywa go jeźdźcem dosiadającym węża. Niegdyś był cherubinem i wodzem chóru niższych aniołów, obecnie to anioł upadły, ale wciąż potężny. W "Apokalipsie Abrahama" to "władca piekła, zwodziciel ludzkości", który jest demonem o siedmiu wężowych głowach, czternastu obliczach i dwunastu skrzydłach. Strącony miał być przez Boga za odmówienie złożenia pokłonu Adamowi. Ma być chorążym Szatana, a być może również pierwszym aniołem, jaki został strącony.
Azibiel- według "Księgi Henocha", upadły anioł wygnany z Niega za współżycie z córkami ludzkimi.
Azkiel- jeden z wodzów dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha", a także jeden z tych, którzy utrzymywali grzeszne stosunki z kobietami.
Aza- według tradycji rabinackiej wygnany z nieba za grzeszne stosunki z córkami ludzkimi, lub za sprzeciwienie się wyniesieniu patriarchy Henocha, gdy ten został przemieniony w anioła Metratona. Miał wyjawić Salomonowi niebiańskie tajemnice, czyniąc go najmądrzejszym człowiekiem na ziemi, a przed potopem spłodzić (razem z Azaelem) ze złą Naamą, córką Lameka, asyryjskie bóstwa opiekuńcze.
Badariel- (Batarjal) jeden z dwustu upadłych aniołów etiopskiej "Księgi Henocha".
Barakel- (Barajiel) upadły anioł z "Księgi Henocha".
Barakijal- według "Księgi Jubileuszów" jeden z "czuwających", którzy zgrzeszyli z córkami ludzkimi. W Piekle jest nauczycielem astrologii. W "Księdze Henocha" miał być jednym z "dziesiętników" (przywódców) upadłych aniołów.
Batarel- (Batariel, Badariel, Batrael, Batarjal, Metarel) w "Księdze Henocha" jeden z dwustu upadłych aniołów, czasem przywoływany w zaklęciach magicznych.
Busasejal- jeden z dwustu upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Chobaliel- według Voltaira jeden z upadłych aniołów wymienionych w tradycjach o patriarsze Henochu.
Dagon- w mitologii Fenicjan, bóstwo przedstawiane w postaci morskiego potwora: pół-człowieka i pół-ryby, w "Raju utraconym" upadły anioł.
Ertrael- upadły anioł z "Księgi Henocha".
Ezekiel (hebr. "moc boża") – demon, upadły anioł. Pojawia się w etiopskiej Księdze Henocha, według której nauczył on ludzi aeromancji.
Flauros (Haures) – w tradycji okultystycznej, sześćdziesiąty czwarty duch Goecji. Znany również pod imionami Hauras, Hawres, Havres, Flauros i Flavros. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest wielkim księciem, a według Dictionnaire Infernal generałem piekła. Rozporządza 36, a według Plancy'ego 20 legionami duchów. Przed upadkiem był aniołem.
Posiada wiedzę na temat przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, aczkolwiek by zaczął mówić prawdę, to trzeba go zapędzić do magicznego trójkąta. Gdy egzorcysta nie zrobi tej operacji, to demon łatwo sprowadzi go na manowce. Potrafi opowiadać o stworzeniu świata, o istocie boskiej oraz o własnym i innych upadku. Na życzenie egzorcysty niszczy i spala wrogów. Chroni przed zakusami innych duchów, a także potrafi je nasłać na swego wroga.
Wezwany ukazuje się pod postacią strasznego lamparta, jednakże na rozkaz przyzywającego może przybrać ludzką postać, która ma płomienne oczy i straszliwe oblicze.
Furkas – w tradycji okultystycznej, pięćdziesiąty duch Goecji. Znany również pod imionami Furcas, Forcas, Forkas i Forras. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z ołowiu.
Jest rycerzem (jako jedyny w Goecji), wielkim wodzem piekła. Rozporządza 20, a według Dictionnaire Infernal 29 legionami duchów.
Naucza różnych aspektów filozofii, astrologii, logiki, retoryki, estetyki, chiromancji i piromancji. Dzieli się wiedzą z zakresu ziół i kamieni szlachetnych. Może uczynić człowieka niewidzialnym i sprytnym. Odnajduje zagubione rzeczy i skarby.
Wezwany, ukazuje się pod postacią potężnego starca z długą brodą i siwymi włosami, który trzyma w dłoni ostry dziryt i dosiada wielkiego, płowego rumaka.
Gadriel- (aramejskie "Bóg jest moją pomocą") jeden z dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha". To właśnie on, według legendy, miał zwieść Ewę w Raju. Podobnie jak Azazel, również uczył ludzi obchodzić się z bronią.
Gurson- (Gorson, Gorsou) upadły anioł służący pod rozkazami Lucyfera. Ma być Księciem Południa, rolę tą raczej przypisuje się jednak jego Panu.
Hakael- jeden z siedmiu przywódców upadłych aniołów, "siódmy" Szatan.
Harut i Marut - wysokiej rangi aniołowie, którzy zakochawszy się w kobiecie o imieniu Zobra (lub Zuhra), wyjawili jej sekretnie imię Boga, za co zostali strąceni z Nieba. Teraz uczą magii i czarnoksięstwa (według jednej z wersji legendy w lochu niedaleko Babilonu, wisząc głową w dół). Zobra zaś, wykorzystując moc wyjawionego imienia, przenieść się miała na planetę Wenus, z którą odtąd w mitologii mahometańskiej jest utożsamiana.
Hosampsich- jeden z przywódców upadłych aniołów w "Księdze Henocha".
Iblis (Eblis)
Jekon- (Jikon, "podżegacz") herszt upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha", który z pomocą anioła Asbiela zwiódł innych aniołów, kusząc ich widokiem pięknych córek ludzkich (tzn. kobiet). Z tymi to kobietami synowie boży utrzymywali następnie grzeszne stosunki, za co zostali strąceni do Otchłani.
Jetrel- jeden z dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha".
Jomjael- ("dzień Boży") według etiopskiej "Księgi Henocha", jeden z upadłych aniołów strącony z Niebios razem z Szatanem, Szemhazajem i innymi.
Kazbiel- (Kasbiel, Kaspiel; "czarnoksięstwo") anioł upadły określany mianem "wodza przysiąg". Przed strąceniem z Nieba jego imię brzmiało Bikwa, co oznacza "dobry". Po upadku otrzymał swe obecne imię, które oznacza "ten, który okłamuje Boga". Według legendy Kazbiel prosił Michała o wyjawienie mu utajonego imienia Boga, Michał jednak mu odmówił.
Kasdeja- (Kesdeja, Kasdaje) ten upadły anioł, będący według etiopskij "Księgi Henocha" jednym z siedmiu przywódców buntu w Niebie, uczy "rozmaitych praktyk demonicznych, w tym także dokonywania aborcji".
Kokabel (Kawkabel)
Mammon (aram. ma`mon – zysk, bogactwo) – w Biblii to aramejskie słowo oznaczało bożka pieniędzy. Opisuje to fragment Ewangelii św. Łukasza (Łk 16,13):
Żaden sługa dwom panom służyć nie może: bo albo jednego będzie miał w nienawiści, a drugiego miłować będzie: albo do jednego przystanie, a drugim wzgardzi. Nie możecie Bogu i mamonie służyć.
O Mammonie wspomina także Hugo von Hofmannsthal w dramacie Jedermann z 1911 – przedstawia go jako personifikację pieniędzy, zdobytych jednak w sposób nieuczciwy. Z kolei John Milton w poemacie Raj utracony przedstawiającym biblijną wizję upadku człowieka opisuje jak Mammon nauczył ludzi rozdzierać łono ziemi, by wyrywać z niego skarby.
Mammon wyobrażany był jako diabeł rozsypujący monety (zachęcając w ten sposób ludzi do rozpusty i rozrywki) lub demon w służbie diabła – w ten sposób opisuje go średniowieczny mag i okultysta Henryk Kornel Agrypa, żyjący w latach 1486-1535. Czasami przedstawiany jako złoty bałwan i opisywany jako zwodzący pokusą pełnego przyjemności życia kusiciel – ci, którzy dali się mu zwieść, po śmierci mieli być pozostawieni własnemu losowi bez szans na zbawienie. Ludzi chciwych opisywano pogardliwie "sługami mamony" lub, zwłaszcza w epoce renesansu, określeniem "pachołkowie mamony".
Marut (hebr.: gorycz; Marout, Marot) – w mitologii hebrajskiej anioł. Wraz z Harutem dostał od Boga pełnomocnictwo do sprawowania pieczy oraz nauczania rodzaju ludzkiego (The Hierarchy of the Blessed Angels Thomasa Heywooda). Wywodzi się z mitologii perskiej, gdzie jest upadłym aniołem. Wspomina o nim również Koran.
Mefistofeles (Mefisto, Mefistofiel) — upadły anioł. Jego imię pochodzi z hebrajskiego: mefir — niszczyciel, tofel — kłamca lub mephistoph — niszczyciel dobra. Być może też z greki: mephostophiles — duch ciemności, nielubiący światła.
Meresin - (Merasin, Meris, Metiris, Merihim, Meririm) niegdyś jeden ze świętych aniołów (anioł objawienia), obecnie przebywa w Piekle gdzie jest władcą gromu i błyskawicy; w "Raju utraconym" Miltona upadły anioł, wódz mocy powietrznych. To o nim św. Paweł w Liście do Efezjan (2, 2) ma mówić "władca mocy powietrza" (Szatan). Meresinowi dano moc wyrządzać szkodę ziemi i morzu.
Moloch, Molech lub Molekh – chtoniczne bóstwo fenickie i kananejskie. Nazwa wywodzi się od hebr. מלך "Melek" – król, bóg., (gr. Molóch). Identyfikowany z Adramelechem. Tak jak jemu, Molochowi miano składać ofiary z dzieci. Wzmianka o nim pojawia się w Biblii (2 Ks. Król., 23.10). Czczony jakoby pod postacią byka. Średniowieczna demonologia uznaje Molocha za jednego z demonów.
Faktyczne istnienie boga o imieniu Moloch w wierzeniach mieszkańców starożytnego Kanaanu jest sprawą niepewną. Według nowszych teorii zapis mlk należałoby odczytywać jako "molk" lub "mulk" a oznaczałby on po prostu ofiarę z dziecka. Przekonanie o istnieniu kultu bóstwa o tym imieniu uważa się w tym wypadku za wynik błędnej interpretacji tekstów.
Kult Molocha (lub ofiara molk) miał polegać m.in. na paleniu żywcem noworodków i małych dzieci w świętym ogniu, co określano eufemistyczne przejściem przez ogień. Na terenie Kartaginy (wówczas fenickiej kolonii) odnaleziono przyświątynne cmentarzyska nadpalonych kości tysięcy dzieci. Kult w tej formie sprawowany był przez co najmniej 300 lat aż do zniszczenia Kartaginy przez Rzymian.
Mulciber- anioł upadły, który "wieże ongi budował w Niebiosach".
Omiel- anioł, który przed Potopem współżył z córkami ludzkimi.
Ouza- anioł, który razem z Azazelem zstąpił na ziemię i współżył z córkami ludzkimi.
Penemue Penemuel - ("wnętrze") jeden z upadłych aniołów "Księgi Henocha", który nauczał ludzi "pisania atramentem na papierze", sztuki potępianej jako zła i niemoralna. Pouczać też miał dzieci ludzkie o tajnikach mądrości oraz o blaskach i cieniach życia. Potrafi również leczyć ludzką głupotę.
Regent- upadły anioł z zastępów Samaela - Szatana, jeden z potężniejszych aniołów, które zbuntowały się przeciw Bogu.
Rugzjel (Rugziel)
Rumael- jeden z upadłych aniołów wymienianych w "Księdze Henocha".
Samewiel-upadły anioł wspomniany w etiopskiej "Księdze Henocha".
Saraknial - (Sarakujal) w tradycjach o Henochu, jeden z dwustu aniołów, którzy zstąpili z niebios pod wodzą Szemhazaja, żeby współżyć z córkami człowieczymi. Był on również jednym z ich przywódców.
Simapesjel (Simapesiel)- w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Szamasziel
Tabaet
Tamiel ("doskonałość Boża") – w mitologii hebrajskiej anioł głębin. Znany również pod imionami Tamel, Temel i Tamuel. W etiopskiej Księdze Henocha uznawany jest za upadłego anioła.
[b]Tammuz[/b]- upadły anioł, którego "doroczna krew [...] / przejęła córki syjonu [lubieżną] gorącością".
Tiril-jeden z przywódców upadłych aniołów.
Tumael
Turael
Turel- (Turiel, Tamiel; "skała Boża") jeden z dwustu upadłych aniołów, którzy wraz z Szemhazajem zstąpili z Nieba aby współżyć z córkami ludzkimi (Księga Rodzaju 6, 2: "synowie prawdziwego Boga zaczęli zwracać uwagę na córki ludzkie, jako że były piękne; i pojmowali za żony wszystkie, które sobie wybrali"), niegdyś posłaniec duchów planety Jowisz oraz anioła Sachiela.
Urakabaramiel- jeden z przywódców upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Zavebe (Zawebe) – według apokryficznej Księgi Henocha jeden z dwustu upadłych aniołów, którzy pod wodzą Szemhazaja mieli zstąpić z nieba na ziemię, by pojąć sobie córki ziemskie za żony. Zawebe wspominany jest też w wierszu The Prophet Enoch (Prorok Henoch) autorstwa Marka Van Dorena.
DALEJ DALEJ I JAK NAJDALEJ CZYLI MUSZĘ DOKOŃCZYĆ
wersja 3 Jeszcze wiele przede mną
Źródła : Katechizm Kościoła Katolickiego, 392
Katechizm Kościoła katolickiego, 391.
Gustav Davidson: Słownik aniołów w tym aniołów upadłych. Poznań: Zysk i S-ka
i wiele innych
W celu dalszych informacji odsyłam do poszukiwań na Forum
Chóry hierarchii anielskiej według Pseudo-Dionizego Areopagity i Tomasza z Akwinu
Serafy
Abaddon Tutaj opis Enocha
Asmodeusz lub Asmodeus (także Azmodan) – demon, upadły anioł znany głównie z biblijnej Księgi Tobiasza. Poza tym wzmianki o nim spotyka się w demonologii i w niektórych legendach talmudycznych, do których trafił prawdopodobnie z zoroastrianizmu w czasie, gdy terytoria Żydów przeszły w ręce perskich Achemenidów. Przed upadkiem przynależał do Chóru Serafinów. Według MacGregora Mathersa Asmodeusz jest kazirodczym dzieckiem Tubal-Kaina i jego siostry Naami.
Astaroth – w tradycji okultystycznej, dwudziesty dziewiąty duch Goecji. Demon znany również pod imionami Ashtaroth, Astarot i Asteroth. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi oraz Dysk Salomona (magiczny pierścień), który w tym przypadku powinien być zrobiony ze srebra i musi bezustannie dotykać twarzy maga, by ochronić go przed śmierdzącym oddechem demona. Najlepszym dniem na jego przywołanie jest środa, między godziną dziesiątą a jedenastą w nocy.
Jest on potężnym i silnym księciem Zachodniego piekła. Rozporządza 40 legionami duchów. Upadły anioł należący do kręgu Serafów. Jego asystentami są demony: Amon, Pruslas, Barbatos i Rashaverak. Uważa się go za skarbnika mrocznego imperium. Czczony był przez Filistynów i mieszkańców Sydonu. Jego biblijnym pierwowzorem była Astarte - fenicka bogini pożądania, zmysłowości i wojny, odpowiednik babilońskiej Isztar. Wymieniany jest wśród siedmiu książąt piekieł, którzy odwiedzili Fausta.
Wierzy się, że udziela odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, potrafi odkryć każdą tajemnicę. Gdy dostanie rozkaz, opowiada o upadku swoim (twierdzi, że został niesłusznie ukarany) jak i innych duchów oraz o grzechu i stworzeniu świata. Uczy wszystkich nauk wyzwolonych, zapewnia przychylność wielkich panów.
Modlitwa do św. Bartłomieja ma chronić przed wpływami tego złego ducha
Przedstawiany jest jako szpetny anioł z podwójnymi smoczymi skrzydłami (ręce i stopy), z koroną na głowie, trzymający żmiję w jednej ręce i dosiadający wilka, psa lub bestię piekielną przypominającą smoka, a według angielskiej tradycji jako wąż o barwnym, ceglastoczerwonym ogonem, dwóch żółtych, silnych i krótkich nogach, biało-żółtawym brzuchu, rudobrązowej szyi i ostrym kolcu podobnym do jeża.
Lewiatan (hebr. לִוְיָתָן, Livyatan, jid. Lewjosn) – legendarny potwór morski, wspominany w kilku miejscach w Starym Testamencie.
Słowo "lewiatan" używane jest także na określenie dużego zwierzęcia morskiego. W literaturze nowożytnej (np. w Moby Dicku Hermana Melville'a), odnosi się często do wielorybów. We współczesnym języku hebrajskim oznacza po prostu wieloryba.
Samael, Anioł Śmierci (Samaël, Samiel, Siegel, Satan, Satanael, Samuel, Sammael) – anioł śmierci: dostarczyciel wyroków śmierci ale i powstrzymujący egzekucję (por. akeda), kontrowersyjny anioł, oskarżyciel, uwodziciel, duch zniszczenia.
Szemhazaj Semyazza (Semjaza, Shemyaza, Samyaza, Shemhazai, Szemhazaj, Szemchazaj, Szamazja, Simchazi, Amezjarak) – upadły anioł w tradycji judaistycznej i chrześcijańskiej.
Pierwotnie przed buntem przeciw Bogu najpotężniejszy anioł w niebie, był Serafinem. Po upadku został wodzem upadłych aniołów. Etymologia słowa „Semyazza”, to „Imię potęgi” (szem – hebr. imię, aza – siła, moc). Według legendy Szemhazaj wraz z Azaelem zstąpił z nieba na ziemię, aby spółkować z ludzkimi kobietami. Jednej z kobiet o imieniu Istar podał "pełne imię Boga". Mimo okazania skruchy do tej pory, wisi głową w dół między ziemią, a niebem i jest widoczny jako gwiazdozbiór Oriona. W Zoharze Szemhazaj pojął za żonę jedną z córek Adama i Ewy i spłodził z nią synów – Hiwa i Hija, a w innej wersji legendy Hija i Hamija. George Gordon Byron w Niebo i ziemi nazywa go Samiasa (polski przekład). W Księdze Henocha jest list Henocha do anioła Szamazja i jego współtowarzyszy. Według Moïse Schwab w Vocabulaire de l'Angélologie Szemhazaj i Azael to jeden i ten sam anioł.
Szatan (hebr. שטן satan – oskarżyciel; arab.الشيطان Szejtan – przeciwnik, złe moce) – w chrześcijaństwie i islamie jest to jeden z aniołów, który zbuntował się przeciwko Bogu i pociągnął do buntu inne anioły, główny sprawca zła na świecie. Niekiedy bywa utożsamiany z Lucyferem. Najczęściej uważany jest za najwyższego rangą demona, przywódcę wszystkich złych duchów. Inne imiona Szatana to: Mastema, Gadriel, Satanael, Samaël, Samiel, Siegel, Satan, anioł Edomu. W tradycji rabinicznej nosi on przydomek "szpetny".
Cheruby
Balberyt-( Baalberyt, Balberyt, Berit, Beal, Elberyt) niegdyś książę chóru cherubinów, obecnie piekielny arcykapłan i mistrz ceremonii nakłaniający do bluźnierstwa i morderstwa oraz poświadczający pakty między ludźmi a diabłami.
Belzebub, (hebr. בעל זבוב Ba‘al Zebûb, Ba‘al Zəbûb Ba‘al Zəvûv, arab. بعل الذباب, gr. Βεελζεβούλ – dosł.: pan much i komarów, popularnie: władca much) to semickie imię demona, wodza demonów. Pojawia się ono w Ewangelii wg Łukasza, w opisie sytuacji, gdy Żydzi (faryzeusze i uczeni) oskarżają Jezusa, że "mocą Belzebuba, władcy złych duchów, wyrzuca złe duchy" (Łk 11, 15). Bywał także nazywany karmazynowym królem.
Prawdopodobnie, imię Belzebub pochodzi od jednego z imion boga Baala: Baal-Zebul (sem. pan podziemia lub pan podziemnych wód). Pierwotnie był kananejskim bóstwem opiekuńczym miasta Akkron (Ekron). Bóstwo to rywalizowało z kultem boga Jahwe, dlatego też Żydzi starali się zdyskredytować Baal-Zebula (pana podziemi), przekręcając jego imię na Baal-Zevuv (pan much) lub Beel-Zebul (pan odchodów).
W późniejszej literaturze Belzebub stał się synonimem diabła. Uważany jest w okultyzmie oraz w demonologii chrześcijańskiej za strażnika bram piekielnych. Utożsamiany również z Szatanem – pierwszym upadłym aniołem. Według rang piekielnych ma być "przybocznym generałem piekła". Przedstawiany jako demon (w tej postaci posiada wiele wizerunków) albo mucha.
Berith – w tradycji okultystycznej, dwudziesty ósmy duch Goecji. Znany jest również pod imionami Beryt, Beherith, Balberith, Betralh, Vetralh, Beal, Beale, Beall, Berithi, Bofr, Bofri, Bofrim, Bofry, Bolfri, Bolfrim i Bolfry. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi oraz Dysk Salomona, który w tym przypadku powinien być zrobiony ze srebra, który musi znajdować się na środkowym palcu lewej ręki i bezustannie dotykać twarzy maga, by ochronić go przed ognistym oddechem demona.
Jest on potężnym, straszliwym i wielkim księciem piekła. Włada 26 legionami demonów. Jako upadły anioł jest odpowiedzialny za morderstwa i bluźnierstwa przeciw Bogu. Należał do grupy aniołów znanej jako Cheruby. Autor Petit Albert uważa go za chochlika. Był bóstwem Sychemitów. Niektórzy badacze utożsamiają go z Dianą, Ateną oraz z Berithem z Sanchoniaton.
Udziela prawdziwych odpowiedzi na pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Posługuje się czystym i subtelnym głosem. Gdy nie odpowiada na pytania jest wielkim kłamcą i łgarzem. Przekształci każdy metal w złoto. Obdarza godnościami. Sprawia, że głos śpiewaka staje się jasny i czysty.
Demonolodzy z XVI wieku uważali, że jego moc największa jest w czerwcu. Chronić przed jego mocą ma modlitwa do św. Barnaby.
Jest przedstawiany jako młody żołnierz w czerwonym mundurze i ze złotą koroną na głowie, dosiadający czerwonego konia. Według niektórych demonologów posiada czerwoną skórę.
Lauwjasz- IDK
Lucyfer także Lucyper -Opis Enocha
Marou – upadły anioł, demon, przed upadkiem należał do Cherubów. W procesie Urbaina Grandiera został wymieniony, jako jeden z sześciu demonów, które opętały Elizabeth Blanchard.
Uzjel ("moc Boża") – jeden z najważniejszych aniołów angelologii rabinackiej; należy do chóru cherubinów oraz chóru cnót (którego według części źródeł jest wodzem).
W Księdze Razjela Uzjel jest jednym z siedmiu aniołów stojących przed tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad czterema wiatrami.
W Raju utraconym (IV, 995-999) Uzjel jest "zastępcą Gabriela", którego archanioł wysyła na zwiady do południowej części Raju.
Z kolei w kabale i targumach Onkelosa i Jonatana Uzjel jest duchem upadłym, jednym z aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi i spłodzili z nimi gigantów. Jest także piątą z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
W angielskim przekładzie Veritas Jesuitarum Libellus Uzjel został utożsamiony z Urielem.
Trony
Adramelech, Adramelek, Adar-malik (król ognia) – upadły anioł, demon i bóstwo. Utożsamiany z Anu i Molochem. Centrum kultu Adramelecha znajdowało się w mieście Sefarwaim.
Według Biblii (2 Ks. Król. 17, 31) Sefarwaici palili swoje dzieci na jego cześć. W chrześcijaństwie uznany za demona, upadłego anioła. Przed upadkiem należał do Chóru Tronów.
W tradycji okultystycznej Prezydent Demonicznego Senatu, Kanclerz Piekieł, Kawaler Orderu Muchy. Jest uznawany za ósmego z dziesięciu arcydemonów. Jest przedstawiany z głową i torsem człowieka, a resztą ciała muła lub pawia. W The History of Magic Kurta Seligmanna przedstawiany pod postacią konia. W A Dictionary of the Bible (str. 26) Philipa Schaffa jest przedstawiany jako lamassu.
W Raju utraconym Johna Miltona został strącony przez Uriela i Rafała i nazywany jest"idolem Asyryjczyków. W Mesjadzie Klopstocka jest przedstawiany jako nieprzyjaciel Boga, bardziej podstępny, pyszny i złośliwy niż Szatan.
Fokalor – w tradycji okultystycznej, czterdziesty pierwszy duch Goecji. Znany również pod imionami Focalor, Forkalor, Furkalor, Forcalor i Furcalor. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest potężnym i silnym księciem, a według Dictionnaire Infernal generałem piekła. Rozporządza 3 albo 30 legionami duchów. Należał kiedyś do Chóru Tronów. Wierzy w powrót do nieba (na siódmy tron) w przeciągu tysiąca lat.
Posiada władzę nad wodą i wiatrem. Zabija ludzi i rzuca ich w fale, przewraca okręty. Przyzywający może mu zakazać złego postępowania jednakże podporządkowuje się opornie.
Wezwany ukazuje się pod postacią człowieka ze skrzydłami gryfa, a w niektórych wersjach sępa.
Forneus – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, markiz piekła. Znany również pod imionami Forneas, Fornus i Furnus. Rozporządza 29 legionami duchów, które pochodzą częściowo z Chóru tronów, a częściowo z Chóru aniołów. Sam Forneus przed upadkiem przynależał do tych Chórów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym piątym duchem.
Gressil-IDK
Lauwjasz-IDK
Murmur – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, książę i hrabia piekła. Znany również pod imionami Murmus, Murmuks, Murmux i Murmuur. Przed upadkiem przynależał do Chóru Aniołów i Tronów. Rozporządza 30 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym czwartym, a w Pseudomonarchii Daemonum czterdziestym duchem.
Nelchael – upadły anioł należący niegdyś do Chóru Tronów, jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz. Według innych źródeł, upadły anioł, zajmujący się w piekle nauczaniem astronomii, matematyki i geografii.
W kabale aniołem pokrewnym Nelchaela jest Sit.
Feniks – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, markiz piekła. Znany również pod imionami Fejniks, Feneks, Phenex, Phoenix, Phoeniex i Pheynix. Rozporządza 20 legionami duchów. Przed upadkiem należał do Chóru Tronów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym siódmym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym ósmym duchem. Rzekomo wyjawił królowi Salomonowi, że po upływie 1000 albo 1200 lat ma nadzieję powrócić na siódmy tron (w niebie).
Pruflas- upadły anioł niegdyś należący do chóru tronów i chóru aniołów.
Purson – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król piekła. Znany również pod imionami Kurson i Pursan. Rozporządza 22 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest dwudziestym, a w Pseudomonarchii Daemonum jedenastym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Cnót i Tronów . Według Praktyki Tajemnej Wiedzy Magicznej jest trzecim generalnym adiunktem cesarza.
Raum – w tradycji okultystycznej, czterdziesty duch Goecji. Znany również pod imionami Raim, Raym i Räum. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi i srebra zmieszanych w równych proporcjach.
Jest wielkim hrabią piekła. Rozporządza 30 legionami duchów. Należał kiedyś do Chóru Tronów.
Kradnie skarby królewskie i dostarcza je pod wskazane miejsce. Potrafi burzyć miasta, pozbawia ludzi godności i zaszczytów. Opowiada o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Rozpala miłość między przyjaciółmi i wrogami.
Sonneillon – upadły anioł należący niegdyś do Chóru Tronów. W demonologii, demon podburzający do nienawiści, według legendy jest dzieckiem Mefistofelesa.
Wezwany, ukazuje się pod postacią kruka, aczkolwiek na rozkaz przyzywającego przyjmuje ludzką postać.
Verrine-IDK
Panowania
Balam – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król, a według Dictionnaire Infernal książę piekła. Znany również pod imionami Balaam i Balan. Rozporządza 40 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym pierwszym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym trzecim duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Potęg i Panowań.
Marchosjas – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, markiz piekła. Znany również pod imionami Marchosias, Marchocjasz i Marchocias. Rozporządza 30 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym piątym, a w Pseudomonarchii Daemonum trzydziestym pierwszym duchem. Przed upadkiem należał do Chóru panowań. Rzekomo wyjawił swemu władcy, którym był król Salomon, że "po upływie 1200 lat ma nadzieję powrócić na siódmy tron (w niebie)".
Nilaihah- IDK
Rosier - niegdyś niski rangą anioł chóru panowań, obecnie anioł upadły "kuszący za pomocą miłości".
Pajmon – w tradycji okultystycznej, upadły anioł, demon, król piekła i wierny sługa Lucyfera. Znany również pod imionami Paimonia, Paymon i Paimon. Rozporządza 200 legionami duchów, a w tych legionach znajdują się anioły i potęgi. Przed upadkiem należał do chóru panowań. W Sztuce Goecji jest dziewiątym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym drugim duchem.
Oeillet-IDK
Moce (cnoty)
Agares – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, książę piekła (znajduje się pod zwierzchnictwem wschodu). Znany jest również pod imionami Agreas i Aguares. Włada 31 legionami duchów. W Lemegetonie i Pseudomonarchii Daemonum jest drugim duchem. Przed upadkiem przynależał do drugiego kręgu, chóru mocy (chóru cnót). Uważany jest za demona odwagi. Rządzi wszystkimi duchami ziemskimi.
Ariel, Arael, Ariael, Uriel, Aruel (hebr. אֲרִיאֵל – lew Boży) – anioł, duch. Jest opisany w Starym Testamencie w Księdze Izajasza (29,1), oznacza Jerozolimę, miasto wzmocnione pomocą Boga.
Ach, Arielu, Arielu, miasto, gdzie obozował Dawid! Dodajcie rok do roku, święta niech biegną swym cyklem! Wówczas ucisnę Ariela, nastanie żałość i wzdychanie. Ty będziesz dla mnie jakby Arielem. (Iz 29,1)
W Starym Testamencie i innych pismach żydowskich nazwy Ariel używa się na określenie miasta Jerozolimy. Jest więc w Biblii Ariel symboliczną nazwą Jerozolimy.
Ariel występuje także jako imię anioła w apokryficznej Czwartej Księdze Ezdrasza. W "Testamencie Salomona" zwierzchnik demonów. Jest władcą wiatru.
Barbatos – w tradycji okultystycznej, upadły anioł, demon, książę, a według Dictionnaire Infernal hrabia piekła. Rozporządza 30 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest ósmym, a w Pseudomonarchii Daemonum szóstym duchem. Przed upadkiem należał do drugiego kręgu, do Chóru Cnót albo Chóru Potęg.
Barbiel – upadły anioł, książę, zwany także Baruel i Barbuel. Przed upadkiem przynależał do Chóru cnót i Chóru archaniołów. Jest uważany za anioła października, który wraz z dwudziestoma ośmioma aniołami włada dwudziestoma ośmioma pałacami Księżyca. W piekle jest jednym z siedmiu elektorów i służy pod Zafielem. Francis Barrett w The Magus utożsamia go z Barakielem.
Belial czasami zwany Beliar lub Berial, Mroczny Starzec lub Albatros (z hebrajskiego בְּלִיַּ֫עַל belijja'al, które jest połączeniem 'blj' czyli negacji i 'ja'al' oznaczającym słowo użytek) – jeden z upadłych aniołów (w niebie należał do chórów Cnót i Aniołów) i czterech piekielnych książąt (pozostali to Szatan, Lucyfer i Lewiatan), symbolizuje płodność ziemi, niezależność oraz kierunek geograficzny północ. Często jest utożsamiany z Szatanem.
Dosłowne tłumaczenie brzmi "ten, który nie ma pana", "niegodziwiec świata", "ten, który podnosi bunt" bądź "nic niewart".
George Aaron Barton w The Origin of the Names of Angels and Demons in the Extra-Canonical Apocalyptic Literature to 100 A.D. przypuszcza, że Belial to dawna nazwa Szeolu.
Według Thomasa Francisa Glassona w Greek influence in Jewish eschatology Beliar nigdy nie był aniołem i porównuje go do Arymana, czyli niezależnego i równego Bogu przeciwnika.
Gaap – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, przywódca i prałat piekła, a według Dictionnaire Infernal król demonów południa świata i piekła. Znany również pod imionami Goap i Tap. Rozporządza 66 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym trzecim, a w Pseudomonarchii Daemonum trzydziestym szóstym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Mocy i Potęg.
Jelahiasz - IDK
Juwart-obecnie służący w Piekle były książę chóru aniołów.
Purson – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król piekła. Znany również pod imionami Kurson i Pursan. Rozporządza 22 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest dwudziestym, a w Pseudomonarchii Daemonum jedenastym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Cnót i Tronów . Według Praktyki Tajemnej Wiedzy Magicznej jest trzecim generalnym adiunktem cesarza.
Sealiasz- IDK
Senciner - IDK
Uzjel ("moc Boża") – jeden z najważniejszych aniołów angelologii rabinackiej; należy do chóru cherubinów oraz chóru cnót (którego według części źródeł jest wodzem).
W Księdze Razjela Uzjel jest jednym z siedmiu aniołów stojących przed tronem Boga oraz jednym z dziewięciu aniołów ustanowionych nad czterema wiatrami.
W Raju utraconym (IV, 995-999) Uzjel jest "zastępcą Gabriela", którego archanioł wysyła na zwiady do południowej części Raju.
Z kolei w kabale i targumach Onkelosa i Jonatana Uzjel jest duchem upadłym, jednym z aniołów, którzy współżyli z córkami ludzkimi i spłodzili z nimi gigantów. Jest także piątą z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
W angielskim przekładzie Veritas Jesuitarum Libellus Uzjel został utożsamiony z Urielem.
Potęgi
Amy – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, przywódca (prezydent), a według Dictionnaire Infernal również książę piekła. Znany również pod imionami Awnas i Ami. Rozporządza 36 legionami duchów. Dowodzi upadłymi aniołami, które należały do Chóru Aniołów i Mocy, sam Amy przed upadkiem przynależał do tych Chórów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym ósmym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym pierwszym duchem.
Według jednej z legend miał powiedzieć królowi Salomonowi, że powróci na Siódmy Tron w Niebie za 1200 lat. Natomiast Dictionnaire Infernal podaje, że po 200 tysiącach lat. Według Johanna Weyera nigdy to nie nastąpi.
Balam – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, król, a według Dictionnaire Infernal książę piekła. Znany również pod imionami Balaam i Balan. Rozporządza 40 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest pięćdziesiątym pierwszym, a w Pseudomonarchii Daemonum sześćdziesiątym trzecim duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Potęg i Panowań.
Belet – w tradycji okultystycznej, upadły anioł, demon, król piekła. Znany również pod imionami Beleth, Bylet, Byleth, Bilet i Bileth. Rządzi 85, a według Dictionnaire Infernal 80 legionami duchów piekielnych. Przed upadkiem należał do drugiego kręgu, chóru potęg. Wciąż wierzy, że wróci na Siódmy Tron w niebie. W Sztuce Goecji jest trzynastym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym duchem.
Carnivean-niegdyś książę chóru potęg, obecnie demon wzywany w litaniach sabatowych i mający nakłaniać do nieokazywania miłosierdzia.
Carreau-patrz Carnivean.
Gaap – w tradycji okultystycznej, demon, upadły anioł, przywódca i prałat piekła, a według Dictionnaire Infernal król demonów południa świata i piekła. Znany również pod imionami Goap i Tap. Rozporządza 66 legionami duchów. W Sztuce Goecji jest trzydziestym trzecim, a w Pseudomonarchii Daemonum trzydziestym szóstym duchem. Przed upadkiem przynależał do Chóru Mocy i Potęg.
Krocel – w tradycji okultystycznej, czterdziesty dziewiąty duch Goecji. Znany również pod imionami Krokel, Crokel, Crocell i Procell. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest wielkim i silnym księciem piekła. Rozporządza 48 legionami duchów. Wyznał Salomonowi, że przed upadkiem należał do Chóru Potęg.
Potrafi wydawać głośne dźwięki, np. szum spiętrzonej wody. Odnajduje gorące źródła i doprowadza wodę do wrzenia. Naucza geometrii i nauk wyzwolonych.
Wezwany, ukazuje się pod postacią anioła.
Senciner-IDK
Wual – w tradycji okultystycznej, czterdziesty siódmy duch Goecji. Znany również pod imionami Vual, Uwall, Uvall, Wowal, Voval, Wal, Wall i Vreal. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest wielkim, potężnym i silnym księciem piekła. Rozporządza 37, a według Dictionnaire Infernal 36 legionami duchów. Jest upadłym aniołem – niedyś należał do chóru potęg.
Potrafi wzbudzić miłość u kobiet. Dzieli się wiedzą o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Nawiązuje przyjaźń między przyjaciółmi i wrogami.
Wezwany, ukazuje się pod postacią wielkiego i straszliwego wielbłąda, a na rozkaz przyzywającego może przybrać ludzką postać. Posługuję się językiem egipskim (nie dość biegle) i koptyjskim (potocznie).
Księstwa
Belfegor (Baalfegor, Belfagor, Baal-Peor czyli władca szczelin lub bóg Baal z góry Phegor) – w tradycji okultystycznej, demon odkryć i znakomitych pomysłów. Uznawany przez kabalistów za upadłego anioła, który przed upadkiem przynależał do Chóru Księstw.
Jest przedstawiany pod postacią młodej dziewczyny. Pierwotnie czczony przez Moabitów na górze Phegor. Miał postać fallusa i był uznawany za boga rozpusty. Rufin z Akwilei i św. Hieronim utożsamiali go z Baal-Peorem z Księgi Liczb (25, 2-6). Collin de Plancy uważał, że Belfegor jest akredytowanym ambasadorem piekła we Francji, o tym samym wspomina Victor Hugo w Pracownikach morza. Robert E. L. Masters w Eros and evil dowodzi, iż jest odpowiednikiem hinduskiego Rutrema. Niektórzy badacze utożsamiają go z Crepitusem lub Priapem.
Obrzędy ku jego czci odbywały się na kulawym stołku, a w ofierze składano mu produkty trawienia.
Johann Weyer zauważył, że demon ten ma zawsze otwarty pysk, co związane jest z imieniem Fegor oznaczającym szczelinę – w pewnych wypadkach cześć oddawano mu w grotach, a ofiary wrzucano tam przez szczeliny.
Daniel-IDK
Imamiasz-według kabały niegdyś anioł chóru księstw i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz; w Piekle opiekun podróżników. Przywołany odpowiednim zaklęciem upokarza lub zabija nieprzyjaciół inwokanta.
Nisroch - według niektórych źródeł jest on aniołem chóru Księstw. Niegdyś bóstwo asyryjskie. W okultyzmie demon, szef kuchni Domu Książąt.
Nitael-- niegdyś anioł należący do chóru księstw i jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (podobno nadal zachował tą godność). Miał się dołączyć do Szatana (Samaela) w czasie buntu w Niebie, a obecnie przebywa w Piekle sprawując władzę nad królami, cesarzami i wysokiej rangi duchownymi.
Verrier-IDK
Archaniołowie
Barbiel
Basasael - zły archanioł z "Księgi Henocha".
Olivier -niegdyś książę chóru archaniołów, demon zachęcający do okrucieństwa i chciwości.
Rimmon - (hebrajskie "ryczący" lub "wyniosły") niegdyś archanioł, obecnie demon lekarzy. Jest władcą burzy, a jego symbolem jest owoc granatu lub trójząb. Pierwotnie bóstwo z Damaszku, Akadii, Asyrii a także religii semickich.
Rumjal - w etiopskiej "Księdze Henocha" zły, upadły archanioł, jeden z dwunastu, których Samaelowi - Szatanowi udało się nakłonić do buntu.
Samsapiel (Samsawiel)
Sariel (Sarakiel)
Zagiel
Aniołowie
Junier
Juwart
Kajm – w tradycji okultystycznej, demon i zarazem upadły anioł, wielki przywódca piekła. Znany również pod imionami Kaim, Kamio, Camio i Caim. Rozporządza 30, a według Dictionnaire Infernal 300 legionami duchów. Kiedyś należał do chóru aniołów. W Lemegetonie jest pięćdziesiątym trzecim duchem.
Pruflas
Inne upadłe anioły
Adirael Agniel - w "Zoharze" czwarta z dziesięciu Sefirot Zła i Nieczystości (inaczej Gamchikot, Gog Szekla), odwrotna do świętej sefiroty Chesed - "miłość"
Ananel(Anani, Hananel, Chananel)-miał zstąpić z Nieba na górę Hermon i sprowadzić na Ziemię grzech.
Anmael- (Chnum, Azael) jeden z przywódców upadłych aniołów. Tak jak Szemhazaj, prosząc o rękę córki człowieczej, Istahar, obiecał jej wyjawić pełne Imię Boże i za to został strącony z Nieba.
Arakiba- (Arakab, Aristikifa, Artakifa); zły (upadły) anioł, który miał sprowadzić na Ziemię grzech, a obecnie pełni rolę dziesiętnika armii Samaela (Szatana).
Arakiel- ("ten, który sprawuje władzę nad Ziemią") według etiopskiej "Księgi Henocha" , jeden z dwunastu upadłych aniołów. Miał ludzi uczyć orientacji w terenie.
Araksjel- według etiopskiej "Księgi Henocha" , jeden z upadłych aniołów.
Arazjel
Ariok -(Ariuch, Orioch, Arioch, "srogi lew"); w Genesis 14,1 jest królem Ellasaru, a w legendzie żydowskiej wyznaczonym przez Boga aniołem stróżem Henocha, strzegącym jego pism. Częściej jednak pojmowany jest jako wysłannik Szatana, demon zemsty, posługujący się nią jednak tylko w stosunku do tych, którzy sami się do niej uciekają.
Armaros- (Armers, Farmaros, Abaros, Arearos) jeden ze wspomnianych w "Księdze Henocha" upadłych aniołów, uczący "odczyniania uroków".
Armen -wspomniany w "Księdze Henocha" upadły anioł.
Asael- ("ten, którego stworzył Bóg") anioł służebny Szemhazaja (obaj strąceni zostali za współżycie z córkami ludzkimi).
Asbiel-("ten, który uciekł od Boga") według "Księgi Henocha" "udzielił synom Bożym fałszywej rady i namówił ich do grzechu z córkami ludzkimi", jest zatem aniołem upadłym.
Astoret - (Aszterot, Asztoret, Isztar-Wenus) główne żeńskie bóstwo starożytnych Fenicjan, Syryjczyków i Kartagińczyków, bogini Księżyca i płodności (pierwowzór Afrodyty). W okultyźmie żeński demon kwietnia, w "Raju Utraconym" I, 509-510, upadły anioł, utożsamiany z Astarotem (według De Plancy' ego jest jego samicą, przedstawianą z głową jałówki).
Atarkulf- wódz upadłych aniołów z "Księgi Henocha".
Auza- (Oza) strącony za utrzymywanie grzesznych stosunków z córkami ludzkimi.
Azael (Azzael)Azazel (hebr. עזאזל, arab. عزازل Azazil) – upadły anioł występujący zarówno w mitologii hebrajskiej, jak i muzułmańskiej, znany również pod imionami Azael, Hazazel i Assasello. Jego imię oznacza "Bóg umacnia", a z hebrajskiego "ten, który się oddalił".
Według Maurice Bouisson Azazel był pierwotnie semickim bogiem trzód, a dopiero w późniejszym czasie został zdegradowany do rangi demona. Bernard Bamberger twierdzi, że był on pierwszym upadłym aniołem. Collin de Plancy uważa go za demona drugiego rzędu i strażnika kozich stad. Święty Ireneusz uważał, że mimo upadku jest wciąż potężnym aniołem.
Azaradel- według "Księgi Henocha" jeden z upadłych aniołów objaśniających ludziom bieg Księżyca.
Azazel- (Hazazel, "Bóg umacnia") według "Księgi Henocha" jeden z wodzów 200 upadłych aniołów, który "nauczył mężczyzn wykuwać miecze i tarcze", a kobiety "noszenia ubrań i malowania powiek". Zohar nazywa go jeźdźcem dosiadającym węża. Niegdyś był cherubinem i wodzem chóru niższych aniołów, obecnie to anioł upadły, ale wciąż potężny. W "Apokalipsie Abrahama" to "władca piekła, zwodziciel ludzkości", który jest demonem o siedmiu wężowych głowach, czternastu obliczach i dwunastu skrzydłach. Strącony miał być przez Boga za odmówienie złożenia pokłonu Adamowi. Ma być chorążym Szatana, a być może również pierwszym aniołem, jaki został strącony.
Azibiel- według "Księgi Henocha", upadły anioł wygnany z Niega za współżycie z córkami ludzkimi.
Azkiel- jeden z wodzów dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha", a także jeden z tych, którzy utrzymywali grzeszne stosunki z kobietami.
Aza- według tradycji rabinackiej wygnany z nieba za grzeszne stosunki z córkami ludzkimi, lub za sprzeciwienie się wyniesieniu patriarchy Henocha, gdy ten został przemieniony w anioła Metratona. Miał wyjawić Salomonowi niebiańskie tajemnice, czyniąc go najmądrzejszym człowiekiem na ziemi, a przed potopem spłodzić (razem z Azaelem) ze złą Naamą, córką Lameka, asyryjskie bóstwa opiekuńcze.
Badariel- (Batarjal) jeden z dwustu upadłych aniołów etiopskiej "Księgi Henocha".
Barakel- (Barajiel) upadły anioł z "Księgi Henocha".
Barakijal- według "Księgi Jubileuszów" jeden z "czuwających", którzy zgrzeszyli z córkami ludzkimi. W Piekle jest nauczycielem astrologii. W "Księdze Henocha" miał być jednym z "dziesiętników" (przywódców) upadłych aniołów.
Batarel- (Batariel, Badariel, Batrael, Batarjal, Metarel) w "Księdze Henocha" jeden z dwustu upadłych aniołów, czasem przywoływany w zaklęciach magicznych.
Busasejal- jeden z dwustu upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Chobaliel- według Voltaira jeden z upadłych aniołów wymienionych w tradycjach o patriarsze Henochu.
Dagon- w mitologii Fenicjan, bóstwo przedstawiane w postaci morskiego potwora: pół-człowieka i pół-ryby, w "Raju utraconym" upadły anioł.
Ertrael- upadły anioł z "Księgi Henocha".
Ezekiel (hebr. "moc boża") – demon, upadły anioł. Pojawia się w etiopskiej Księdze Henocha, według której nauczył on ludzi aeromancji.
Flauros (Haures) – w tradycji okultystycznej, sześćdziesiąty czwarty duch Goecji. Znany również pod imionami Hauras, Hawres, Havres, Flauros i Flavros. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z miedzi.
Jest wielkim księciem, a według Dictionnaire Infernal generałem piekła. Rozporządza 36, a według Plancy'ego 20 legionami duchów. Przed upadkiem był aniołem.
Posiada wiedzę na temat przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, aczkolwiek by zaczął mówić prawdę, to trzeba go zapędzić do magicznego trójkąta. Gdy egzorcysta nie zrobi tej operacji, to demon łatwo sprowadzi go na manowce. Potrafi opowiadać o stworzeniu świata, o istocie boskiej oraz o własnym i innych upadku. Na życzenie egzorcysty niszczy i spala wrogów. Chroni przed zakusami innych duchów, a także potrafi je nasłać na swego wroga.
Wezwany ukazuje się pod postacią strasznego lamparta, jednakże na rozkaz przyzywającego może przybrać ludzką postać, która ma płomienne oczy i straszliwe oblicze.
Furkas – w tradycji okultystycznej, pięćdziesiąty duch Goecji. Znany również pod imionami Furcas, Forcas, Forkas i Forras. By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z ołowiu.
Jest rycerzem (jako jedyny w Goecji), wielkim wodzem piekła. Rozporządza 20, a według Dictionnaire Infernal 29 legionami duchów.
Naucza różnych aspektów filozofii, astrologii, logiki, retoryki, estetyki, chiromancji i piromancji. Dzieli się wiedzą z zakresu ziół i kamieni szlachetnych. Może uczynić człowieka niewidzialnym i sprytnym. Odnajduje zagubione rzeczy i skarby.
Wezwany, ukazuje się pod postacią potężnego starca z długą brodą i siwymi włosami, który trzyma w dłoni ostry dziryt i dosiada wielkiego, płowego rumaka.
Gadriel- (aramejskie "Bóg jest moją pomocą") jeden z dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha". To właśnie on, według legendy, miał zwieść Ewę w Raju. Podobnie jak Azazel, również uczył ludzi obchodzić się z bronią.
Gurson- (Gorson, Gorsou) upadły anioł służący pod rozkazami Lucyfera. Ma być Księciem Południa, rolę tą raczej przypisuje się jednak jego Panu.
Hakael- jeden z siedmiu przywódców upadłych aniołów, "siódmy" Szatan.
Harut i Marut - wysokiej rangi aniołowie, którzy zakochawszy się w kobiecie o imieniu Zobra (lub Zuhra), wyjawili jej sekretnie imię Boga, za co zostali strąceni z Nieba. Teraz uczą magii i czarnoksięstwa (według jednej z wersji legendy w lochu niedaleko Babilonu, wisząc głową w dół). Zobra zaś, wykorzystując moc wyjawionego imienia, przenieść się miała na planetę Wenus, z którą odtąd w mitologii mahometańskiej jest utożsamiana.
Hosampsich- jeden z przywódców upadłych aniołów w "Księdze Henocha".
Iblis (Eblis)
Jekon- (Jikon, "podżegacz") herszt upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha", który z pomocą anioła Asbiela zwiódł innych aniołów, kusząc ich widokiem pięknych córek ludzkich (tzn. kobiet). Z tymi to kobietami synowie boży utrzymywali następnie grzeszne stosunki, za co zostali strąceni do Otchłani.
Jetrel- jeden z dwustu upadłych aniołów "Księgi Henocha".
Jomjael- ("dzień Boży") według etiopskiej "Księgi Henocha", jeden z upadłych aniołów strącony z Niebios razem z Szatanem, Szemhazajem i innymi.
Kazbiel- (Kasbiel, Kaspiel; "czarnoksięstwo") anioł upadły określany mianem "wodza przysiąg". Przed strąceniem z Nieba jego imię brzmiało Bikwa, co oznacza "dobry". Po upadku otrzymał swe obecne imię, które oznacza "ten, który okłamuje Boga". Według legendy Kazbiel prosił Michała o wyjawienie mu utajonego imienia Boga, Michał jednak mu odmówił.
Kasdeja- (Kesdeja, Kasdaje) ten upadły anioł, będący według etiopskij "Księgi Henocha" jednym z siedmiu przywódców buntu w Niebie, uczy "rozmaitych praktyk demonicznych, w tym także dokonywania aborcji".
Kokabel (Kawkabel)
Mammon (aram. ma`mon – zysk, bogactwo) – w Biblii to aramejskie słowo oznaczało bożka pieniędzy. Opisuje to fragment Ewangelii św. Łukasza (Łk 16,13):
Żaden sługa dwom panom służyć nie może: bo albo jednego będzie miał w nienawiści, a drugiego miłować będzie: albo do jednego przystanie, a drugim wzgardzi. Nie możecie Bogu i mamonie służyć.
O Mammonie wspomina także Hugo von Hofmannsthal w dramacie Jedermann z 1911 – przedstawia go jako personifikację pieniędzy, zdobytych jednak w sposób nieuczciwy. Z kolei John Milton w poemacie Raj utracony przedstawiającym biblijną wizję upadku człowieka opisuje jak Mammon nauczył ludzi rozdzierać łono ziemi, by wyrywać z niego skarby.
Mammon wyobrażany był jako diabeł rozsypujący monety (zachęcając w ten sposób ludzi do rozpusty i rozrywki) lub demon w służbie diabła – w ten sposób opisuje go średniowieczny mag i okultysta Henryk Kornel Agrypa, żyjący w latach 1486-1535. Czasami przedstawiany jako złoty bałwan i opisywany jako zwodzący pokusą pełnego przyjemności życia kusiciel – ci, którzy dali się mu zwieść, po śmierci mieli być pozostawieni własnemu losowi bez szans na zbawienie. Ludzi chciwych opisywano pogardliwie "sługami mamony" lub, zwłaszcza w epoce renesansu, określeniem "pachołkowie mamony".
Marut (hebr.: gorycz; Marout, Marot) – w mitologii hebrajskiej anioł. Wraz z Harutem dostał od Boga pełnomocnictwo do sprawowania pieczy oraz nauczania rodzaju ludzkiego (The Hierarchy of the Blessed Angels Thomasa Heywooda). Wywodzi się z mitologii perskiej, gdzie jest upadłym aniołem. Wspomina o nim również Koran.
Mefistofeles (Mefisto, Mefistofiel) — upadły anioł. Jego imię pochodzi z hebrajskiego: mefir — niszczyciel, tofel — kłamca lub mephistoph — niszczyciel dobra. Być może też z greki: mephostophiles — duch ciemności, nielubiący światła.
Meresin - (Merasin, Meris, Metiris, Merihim, Meririm) niegdyś jeden ze świętych aniołów (anioł objawienia), obecnie przebywa w Piekle gdzie jest władcą gromu i błyskawicy; w "Raju utraconym" Miltona upadły anioł, wódz mocy powietrznych. To o nim św. Paweł w Liście do Efezjan (2, 2) ma mówić "władca mocy powietrza" (Szatan). Meresinowi dano moc wyrządzać szkodę ziemi i morzu.
Moloch, Molech lub Molekh – chtoniczne bóstwo fenickie i kananejskie. Nazwa wywodzi się od hebr. מלך "Melek" – król, bóg., (gr. Molóch). Identyfikowany z Adramelechem. Tak jak jemu, Molochowi miano składać ofiary z dzieci. Wzmianka o nim pojawia się w Biblii (2 Ks. Król., 23.10). Czczony jakoby pod postacią byka. Średniowieczna demonologia uznaje Molocha za jednego z demonów.
Faktyczne istnienie boga o imieniu Moloch w wierzeniach mieszkańców starożytnego Kanaanu jest sprawą niepewną. Według nowszych teorii zapis mlk należałoby odczytywać jako "molk" lub "mulk" a oznaczałby on po prostu ofiarę z dziecka. Przekonanie o istnieniu kultu bóstwa o tym imieniu uważa się w tym wypadku za wynik błędnej interpretacji tekstów.
Kult Molocha (lub ofiara molk) miał polegać m.in. na paleniu żywcem noworodków i małych dzieci w świętym ogniu, co określano eufemistyczne przejściem przez ogień. Na terenie Kartaginy (wówczas fenickiej kolonii) odnaleziono przyświątynne cmentarzyska nadpalonych kości tysięcy dzieci. Kult w tej formie sprawowany był przez co najmniej 300 lat aż do zniszczenia Kartaginy przez Rzymian.
Mulciber- anioł upadły, który "wieże ongi budował w Niebiosach".
Omiel- anioł, który przed Potopem współżył z córkami ludzkimi.
Ouza- anioł, który razem z Azazelem zstąpił na ziemię i współżył z córkami ludzkimi.
Penemue Penemuel - ("wnętrze") jeden z upadłych aniołów "Księgi Henocha", który nauczał ludzi "pisania atramentem na papierze", sztuki potępianej jako zła i niemoralna. Pouczać też miał dzieci ludzkie o tajnikach mądrości oraz o blaskach i cieniach życia. Potrafi również leczyć ludzką głupotę.
Regent- upadły anioł z zastępów Samaela - Szatana, jeden z potężniejszych aniołów, które zbuntowały się przeciw Bogu.
Rugzjel (Rugziel)
Rumael- jeden z upadłych aniołów wymienianych w "Księdze Henocha".
Samewiel-upadły anioł wspomniany w etiopskiej "Księdze Henocha".
Saraknial - (Sarakujal) w tradycjach o Henochu, jeden z dwustu aniołów, którzy zstąpili z niebios pod wodzą Szemhazaja, żeby współżyć z córkami człowieczymi. Był on również jednym z ich przywódców.
Simapesjel (Simapesiel)- w tradycjach o Henochu, jeden z upadłych aniołów.
Szamasziel
Tabaet
Tamiel ("doskonałość Boża") – w mitologii hebrajskiej anioł głębin. Znany również pod imionami Tamel, Temel i Tamuel. W etiopskiej Księdze Henocha uznawany jest za upadłego anioła.
[b]Tammuz[/b]- upadły anioł, którego "doroczna krew [...] / przejęła córki syjonu [lubieżną] gorącością".
Tiril-jeden z przywódców upadłych aniołów.
Tumael
Turael
Turel- (Turiel, Tamiel; "skała Boża") jeden z dwustu upadłych aniołów, którzy wraz z Szemhazajem zstąpili z Nieba aby współżyć z córkami ludzkimi (Księga Rodzaju 6, 2: "synowie prawdziwego Boga zaczęli zwracać uwagę na córki ludzkie, jako że były piękne; i pojmowali za żony wszystkie, które sobie wybrali"), niegdyś posłaniec duchów planety Jowisz oraz anioła Sachiela.
Urakabaramiel- jeden z przywódców upadłych aniołów z etiopskiej "Księgi Henocha".
Zavebe (Zawebe) – według apokryficznej Księgi Henocha jeden z dwustu upadłych aniołów, którzy pod wodzą Szemhazaja mieli zstąpić z nieba na ziemię, by pojąć sobie córki ziemskie za żony. Zawebe wspominany jest też w wierszu The Prophet Enoch (Prorok Henoch) autorstwa Marka Van Dorena.
DALEJ DALEJ I JAK NAJDALEJ CZYLI MUSZĘ DOKOŃCZYĆ
wersja 3 Jeszcze wiele przede mną
Źródła : Katechizm Kościoła Katolickiego, 392
Katechizm Kościoła katolickiego, 391.
Gustav Davidson: Słownik aniołów w tym aniołów upadłych. Poznań: Zysk i S-ka
i wiele innych
..![[Obrazek: hr.png]](http://www.forum.paramythology.pl/images/hr.png)
![[Obrazek: sygnatura_by_leehi_lover-d6h6yhm.png]](http://fc03.deviantart.net/fs71/f/2013/220/4/b/sygnatura_by_leehi_lover-d6h6yhm.png)